Τρίτη 30 Απριλίου 2013

Ερμηνεία του Τροπαρίου της Κασσιανής που ψάλλεται τη Αγία & Μεγάλη Τρίτη

Μεγάλη Τρίτη σήμερα. Το βράδυ ψάλλεται ο όρθρος της Μεγάλης Τετάρτης και θα ακούσουμε το υπέροχο τροπάριο "" που γράφτηκε από την οσία μοναχή Κασσιανή.
Διαβάστε παρακάτω την ερμηνεία και πολύ περισσότερο απολαύστε το από τον αείμνηστο δάσκαλο και πρωτοψάλτη της ΜΤΕ Θρασύβουλο Στανίτσα.


"Κύριε, ἡ ἐν πολλαῖς ἁμαρτίαις περιπεσοῦσα γυνή,
τὴν σὴν αἰσθομένη θεότητα, μυροφόρου ἀναλαβοῦσα τάξιν,
ὀδυρομένη, μύρα σοι, πρὸ τοῦ ἐνταφιασμοῦ κομίζει.
Οἴμοι! λέγουσα, ὅτι νύξ μοι ὑπάρχει, οἶστρος ἀκολασίας,
ζοφώδης τε καὶ ἀσέληνος ἔρως τῆς ἁμαρτίας.
Δέξαι μου τὰς πηγὰς τῶν δακρύων,
ὁ νεφέλαις διεξάγων τῆς θαλάσσης τὸ ὕδωρ·
κάμφθητί μοι πρὸς τοὺς στεναγμοὺς τῆς καρδίας,
ὁ κλίνας τοὺς οὐρανοὺς τῇ ἀφάτῳ σου κενώσει.
Καταφιλήσω τοὺς ἀχράντους σου πόδας,
ἀποσμήξω τούτους δὲ πάλιν τοῖς τῆς κεφαλῆς μου βοστρύχοις·
ὧν ἐν τῷ παραδείσῳ Εὔα τὸ δειλινόν,
κρότον τοῖς ὠσὶν ἠχηθεῖσα, τῷ φόβῳ ἐκρύβη.
Ἁμαρτιῶν μου τὰ πλήθη καὶ κριμάτων σου ἀβύσσους
τίς ἐξιχνιάσει, ψυχοσῶστα Σωτήρ μου;
Μή με τὴν σὴν δούλην παρίδῃς, ὁ ἀμέτρητον ἔχων τὸ ἔλεος.
"

Τoυ π Σπυρίδωνα Ιωάννου
Εφημερίου Ιερού Ναου Αποστόλου Φιλίππου
Γραμματικούς

   Ένα πνευματικό διαμάντι αγαπητοί αδελφοί μου προβάλλει απόψε η Εκκλησία μας στα τροπάρια που μόλις ακούσαμε. Ένα αστραφτερό διαμάντι που λάμπει στον ουρανό αλλά αστράφτει και στη γή. Είναι η αμαρτωλή γυνάικα που μετανόησε και έγινε αγία. Ένα τέτοιο διαμάντι μας παρουσιάζει η Εκκλησία μας την Μεγάλη Τετάρτη, που ο όρθρος της ψάλλεται το βράδυ της Μεγ Τρίτης. Είναι μια πόρνη, μια γυναίκα που σχεδόν όλη της την ζωή την πέρασε μεσα στην αμαρτία. Μια ψυχή βουτηγμένη στο βούρκο, που στο τέλος όμως ανέβηκε τόσο ψηλά. Ώστε ακτινοβόλησε και ακτινοβολέι ακόμη και σήμερα. Πέρασαν 2000 χρόνια και όμως εξακολουθεί το παράδειγμα αυτής της γυναικός να παραδειγματίζει κάθε ανθρώπινη ψυχή.
     Δύο διαστρεβλώσεις υπάρχουν γύρω από το θέμα της αποψινής βραδιάς. Η εποχή μας εξάλλου έχει και αυτό το χαρακτηριστικό : την παραποίηση της αλήθειας και την αλλοίωση των γεγονότων. Πρώτη διαστρέβλωση είναι το πρόσωπο της πόρνης γυναικός που άλειψε τα πόδια του Κυρίου με το πολύτιμο μύρο της, που τα σκούπισε με τα μαλλιά της και τα ξέπλυνε με τα δάκρυά της. Αν ρωτήσουμε κάποιους σήμερα ποια ήταν αυτή η πόρνη, οι περισσότεροι θα απαντήσουν : Η Μαρία η Μαγδαληνή. Και το υιοθετούν αυτό και οι καλοπροαίρετοι άνθρωποι αλλά ακόμη και οι άνθρωποι της Εκκλησίας. Εχουν ταυτίσει την Μαρία την Μαγδαληνή με την πόρνη. Αλλά ας ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα. Η Μαρία η Μαγδαληνή δεν υπήρξε διεφθαρμένη και πόρνη ποτέ. Ηταν μια ύπαρξις που έπασχε και την θεράπευσε ο Χριστός όπως μας το αναφέρει ο Ευαγγελιστής Λουκάς στο 8ο κεφάλαιο του Ευαγγελίου του : « Μαρία καλουμένη Μαγδαληνή αφης δαιμόνια επτα εξελυλήθει ». Ηταν μια δαιμονισμένη η οποία θεραπεύτηκε από τον Κυριο όπως τόσοι άλλοι ανθρώποι. Μετά τη θεραπεία της ήταν μια από τις ευγενείς και άγιες Μυροφόρες γυναίκες. Και ποια ήταν η πόρνη που άλειψε με μύρο τα πόδια του Χριστού για την οποία μας μιλάνε τα αποψινά τροπάρια ; άγνωστη και ανώνυμη. Σε κανένα τροπάριο σήμερα δεν ακούσαμε το όνομά της, αλλά αναφερόταν ως αμαρτωλή γυνη και ως πόρνη. Δεν αναφέρεΙ το όνομά της ο ιερός υμνωδός, σαν να μη θέλει να διαπομπεύσει την αξιολύπητη αυτή γυναίκα, για να μην την διασύρει. Αποφεύγει να ανακαλύψει το ονομά της. Ας βγάλουμε από το μυαλό μας λοιπόν ότι η Μαρια η Μαγδαληνή ήταν η πόρνη που άλειψε με μύρο τα αχραντα πόδια του Κυρίου .
     Δεύτερη διαστρέβλωση είναι το πρόσωπο της Κασσιανής που ακούσαμε το υπέροχο τροπάριό της. Επιπόλαιοι και ανιστόρητοι άνθρωποι ισχυρίζονται ότι η Κασσιανή ήταν η Μαρία η Μαγδαληνή, κάποιοι άλλοι λένε πως ήταν η πόρνη που προαναφέραμε, η αμαρτωλή και διεφθαρμένη εκείνη ύπαρξη. Λάθος !!! Η Κασσιανή, ή Κασία είναι μια οσία μοναχή του Βυζαντίου, προικισμένη με καταπληκτικό και ποιητικό ταλέντο. Αντι για τα βασιλικά ανάκτορα που της προσφέρανε τότε, αυτή προτίμησε το ταπεινό σχήμα της μοναχής, γράφοντας εξαίσιους ύμνους μεταξύ των οποίων και το τροπάριο που ακούσαμε σήμερα.Αλλά ας εξηγήσουμε με απλά λόγια το τροπάριο της . Λέει λοιπόν το τροπάριο : Κύριε, ἡ γυναῖκα ποὺ ἔπεσε σὲ πολλὲς ἁμαρτίες, ἀφοῦ συναισθάνθηκε τὴ Θεότητά σου, ἀναλαμβάνει τάξη (ἔργο) μυροφόρου καί κλαίοντας, σοῦ προσφέρει μύρα πρὸ τοῦ ἐνταφιασμοῦ σου. Ἀλίμονο σὲ μένα, λέγουσα, ὅτι ζῶ σὲ μιὰ νύχτα ζοφερὴ καὶ ἀσέληνη, ὅτι μὲ τρυπᾶ τὸ κεντρὶ τῆς ἀκολασίας, μὲ πνίγει ὁ ἔρωτας τῆς ἁμαρτίας. Δέξε, Κύριε, τὶς πηγὲς τῶν δακρύων μου, ἐσὺ ποὺ ἀνυψώνεις σὲ νεφέλες τὸ θαλάσσιο ὕδωρ. Λύγισε πρὸς τοὺς στεναγμοὺς τῆς καρδιᾶς μου, ἐσὺ ποὺ μὲ τὴν ἄφατή σου κένωση (ταπείνωση), ἔκανες ν' ἀνοίξουν οἱ οὐρανοὶ (γιὰ νὰ κατέβεις στὴ γῆ). Θὰ γεμίσω τὰ ἄχραντα πόδια σου μὲ ασπασμούς, κατόπιν θὰ τὰ σκουπίσω τὰ πόδια σου μὲ τα μαλλιά μου. Τὸν ήχο των βημάτων σου τῶν ὁποίων ἡ Εὔα, ἀφοῦ ἄκουσε τὸ δειλινὸ στὸν παράδεισο, ἀπὸ τὸ φόβο της κρύφτηκε. Τὸ πλῆθος τῶν ἁμαρτιῶν μου καὶ τὶς ἀβύσσους τῶν κρίσεών σου, ποιὸς μπορεῖ νὰ ἐξιχνιάσει, ψυχοσώστη Σωτῆρα μου; Μή με τὴ δούλη σου παραβλέψεις, ἐσὺ ποὺ ἔχεις ἀμέτρητο ἔλεος.
     Η βαθύτερη δηλαδή έννοια του τροπαρίου αυτού θα μπορούσαμε να την πούμε με μία λέξη ότι είναι η μετάνοια. Αυτό είναι και το νόημα τόσο της Μεγάλης Εβδομάδας όσο και όλης της Μεγ Τεσαρ/στής. Κοιτώντας ο καθένας μέσα του, όσο πιο βαθεία μπορεί θα ανακαλύψει όλα εκείνα τα αμαρτήματα που πέτρωσαν την καρδιά του, και τον έκαναν να φύγει μακριά από την αγκαλιά του στοργικού Πατέρα. Κανένα αμάρτημα δεν μπορεί να σταθεί εμπόδιο ανάμεσά μας και ανάμεσα στον Θεό. Γιατι η μετάνοια είναι βίωμα ψυχής, είναι δάκρυ, είναι πόνος για τον πόνο που χαρίζουμε στο Θεό με κάθε αμαρτία μας. « Γιατί χαρα εν τω ουρανώ γίνεται επ ενί αμαρτωλό μετανοούντι ». Για κάθε πληγή, για κάθε καρφί και για κάθε αγκάθι που μπήγουμε στο Τίμιο Σώμα του Χριστού & Θεού μας, πρέπει μέσα μας να νοιώσουμε την συντριβή, την μεταμέλεια, την ανάγκη να συγχωρεθούμε. Και να τρέξουμε όχι μόνο απλά να απαριθμήσουμε τα χιλιάδες αμαρτήματά μας, αλλά να τρέξουμε και να αγκαλιάσουμε , να κλάψουμε και να θρηνήσουμε για όλα όσα κάναμε στον Νυμφίο της Εκκλησίας μας. Και εκέινος είναι απολύτως βέβαιο, γνωρίζοντας την αδυναμία μας, θα μας σηκώσει από την πτώση μας, θα μας αγκαλιάσει, θα μας παρηγορήσει και το κυριότερο θα μας συγχωρέσει όπως και την σημερινή αμαρτωλή γυναίκα. Και θα μας δεχτεί σαν δικά Του παιδιά, που αν και φέυγουν και ξεμακραίνουν, ωστόσο επιστρέφουν με δάκρυα, με μετάνοια και ικεσία . Γι αυτούς υπέφερε ο Κύριός μας, γι αυτούς πληγώθηκε και πόνεσε, γι αυτούς εδωσε το Αγιο Του Αίμα, και για αυτούς χάρισε την ίδια του τη ζωή.ΑΜΗΝ

Κυριακή 28 Απριλίου 2013

Όχι στα λαχανικά Θηβών και Οινοφύτων

Επιδημιολογική μελέτη της καθηγήτριας του πανεπιστημίου Αθηνών, κ. Αθηνάς Λινού στα Οινόφυτα, έφερε στην επιφάνεια ένα φοβερό μυστικό για το οποίο κανείς δε μιλάει εδώ και χρόνια.

Πατάτες, κρεμμύδια και καρότα που φθάνουν καθημερινά στο τραπέζι μας, κρύβουν θανατηφόρα δηλητήρια, μολυσμένα με επικίνδυνα βαρέα μέταλλα που συχνά είναι 1000% πιο πάνω από τα επιτρεπτά όρια. Περιοχές στον κάμπο των Θηβών και των Οινοφύτων που παράγουν τις μεγαλύτερες ποσότητες κρεμμυδιών, καρότων και πατάτας σε όλη την Ελλάδα, έχουν δηλητηριαστεί από τα νερά του ποταμού Ασωπού που δέχονται τα απόβλητα δεκάδων βιομηχανιών της περιοχής.

Η επικινδυνότητα των προϊόντων της περιοχής Οινοφύτων προκύπτει και από μελέτη του Εργαστηρίου Χημείας Τροφίμων του Πανεπιστημίου της Αθήνας που παρουσιάστηκε στο 7ο Διεθνές Συνέδριο «Ημέρες Αναλυτικής Χημείας» στη Μυτιλήνη. Η μελετητική ομάδα (Χ. Κιρκίληης, Γ.Πασσιάς, Σ.Μηνιάδου – Μειμάρογλου, Ν.Θωμαϊδης και Γ.Ζαμπετάκης) αγόρασε και σύγκρινε τρόφιμα – βολβούς (καρότα, κρεμμύδια, πατάτες) από την Θήβα και τα Οινόφυτα με άλλα που έχουν παραχθεί σε περιοχές με μικρή ή καθόλου βιομηχανική δραστηριότητα.

Η ομάδα του Πανεπιστημίου Αθηνών αγόρασε 13 παρτίδες παραγωγής από καθένα από τα παραπάνω τρία τρόφιμα που καλλιεργήθηκαν στη Θήβα, από 13 σούπερ μάρκετ της Αθήνας και το κάθε ένα από αυτά αναλύθηκε 3 φορές συγκρίθηκε με 2 δείγματα από «καθαρές» περιοχές κάθε ένα από τα οποία αναλύθηκε επίσης 3 φορές.

Η μελέτη φέρνει στο φως συγκλονιστικά στοιχεία: Καρότα που παράχθηκαν στη Θήβα και αγοράστηκαν από σούπερ μάρκετ της Αθήνας, βρέθηκαν να έχουν έως και 700% νικέλιο παραπάνω από καρότα που παράχθηκαν σε μη βιομηχανικές περιοχές. Επίσης, ενώ στα καρότα από άλλες περιοχές το χρώμιο ήταν κατά μέσο όρο 20 μg/kg, στα καρότα Θήβας έφτασε μέχρι 76 μg/kg. Ακόμα, εντοπίστηκε μόλυβδος μέχρι και 43 μg/kg, ενώ ο μέσος όρος στα καρότα από άλλες περιοχές είναι 35 μg/kg. Διπλάσιο είναι το κάδμιο στα καρότα Θήβας από τα καρότα άλλων περιοχών. Κρεμμύδια που παράχθηκαν στη Θήβα περιέχουν έως 688 μg/kg νικελίου, ενώ ο μέσος όρος στα κρεμμύδια άλλων περιοχών είναι μόλις 57 μg/kg, δηλαδή 640% παραπάνω.

Στα κρεμμύδια άλλων περιοχών το χρώμιο ήταν κάτω από το όριο ανίχνευσης. Παρόλα αυτά σε κρεμμύδια Θήβας βρέθηκε έως και 26 μg/kg. Επίσης, ενώ στα κρεμμύδια άλλων περιοχών ο μόλυβδος είναι κατά μέσο όρο 24 μg/kg σε αυτά της Θήβας βρέθηκε έως και 72 μg/kg. Λίγο αυξημένες ήταν οι τιμές του καδμίου στα κρεμμύδια Θήβας σε σχέση με άλλες περιοχές.

Πατάτες που παράχθηκαν στη Θήβα περιέχουν έως 1.894 μg/kg νικελίου, ενώ στις άλλες περιοχές ο μέσος όρος είναι 78 μg/kg, δηλαδή 926% πάνω! Κι εδώ το χρώμιο σε άλλες περιοχές ήταν κάτω από τα ανιχνεύσιμα όρια, αλλά στη Θήβα έφτασε μέχρι και 170 μg/kg. Δηλαδή 350% παραπάνω. Βρέθηκε ακόμη στις πατάτες Θήβας έως 36 μg/kg μολύβδου, ενώ στις άλλες περιοχές ο μέσος όρος είναι 18 μg/kg. Σε λογικά επίπεδα εντοπίστηκε κάδμιο.

Με βάση αυτά τα αποτελέσματα προκύπτει ότι τα καρότα, κρεμμύδια και πατάτες Θήβας είναι κατά υπερβολικό βαθμό επιβαρημένα με πολύ επικίνδυνα βαρέα μέταλλα και κυρίως με νικέλιο, χρώμιο και κάδμιο. Οι επιστήμονες θεωρούν ότι η επιμόλυνση αυτή οφείλεται στη ρύπανση του Ασωπού και του υπόγειου υδροφορέα της ευρύτερης περιοχής.

Το θέμα είναι πόσο επικίνδυνα είναι τα επίπεδα νικελίου και χρωμίου στα τρόφιμα αυτά για τον ανθρώπινο οργανισμό. Σύμφωνα με την ερευνητική ομάδα του Πανεπιστημίου Αθηνών αν λάβουμε υπόψη την ανεκτή ημερήσια πρόσληψη νικελίου για παιδιά που είναι 300 μg την ημέρα, τότε από τα στοιχεία της έρευνας προκύπτει ότι αρκούν λίγα γραμμάρια καρότου, κρεμμυδιού και πατάτας Θήβας για να τεθεί σε κίνδυνο η υγεία ενός παιδιού!

ΜΗ ΞΕΧΝΑΤΕ ΝΑ ΠΛΕΝΕΤΕ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΟΛΑ ΤΑ ΛΑΧΑΝΙΚΑ ΠΟΥ ΚΑΤΑΝΑΛΩΝΕΤΕ ΜΕ ΞΥΔΙ!

Πηγή :gr.news.yahoo.com

Πέμπτη 25 Απριλίου 2013

Μέτρησα τα χρόνια μου και συνειδητοποίησα, ότι μου υπολείπεται λιγότερος χρόνος ζωής απ' ότι έχω ζήσει έως τώρα...

«Μέτρησα τα χρόνια μου και συνειδητοποίησα, ότι μου υπολείπεται λιγότερος χρόνος ζωής απ' ότι έχω ζήσει έως τώρα...
Αισθάνομαι όπως αυτό το παιδάκι που κέρδισε μια σακούλα καραμέλες: τις πρώτες τις καταβρόχθισε με λαιμαργία αλλά όταν παρατήρησε ότι του απέμεναν λίγες, άρχισε να τις γεύεται με βαθιά απόλαυση.

Δεν έχω πια χρόνο για ατέρμονες συγκεντρώσεις όπου συζητούνται, καταστατικά, νόρμες, διαδικασίες και εσωτερικοί κανονισμοί, γνωρίζοντας ότι δε θα καταλήξει κανείς πουθενά.
Δεν έχω πια χρόνο για να ανέχομαι παράλογους ανθρώπους που παρά τη χρονολογική τους ηλικία, δεν έχουν μεγαλώσει.
Δεν έχω πια χρόνο για να λογομαχώ με μετριότητες.
Δε θέλω να βρίσκομαι σε συγκεντρώσεις όπου παρελαύνουν παραφουσκωμένοι εγωισμοί.
Δεν ανέχομαι τους χειριστικούς και τους καιροσκόπους.

Με ενοχλεί η ζήλια και όσοι προσπαθούν να υποτιμήσουν τους ικανότερους για να οικειοποιηθούν τη θέση τους, το ταλέντο τους και τα επιτεύγματα τους.
Μισώ, να είμαι μάρτυρας των ελαττωμάτων που γεννά η μάχη για ένα μεγαλοπρεπές αξίωμα. Οι άνθρωποι δεν συζητούν πια για το περιεχόμενο... μετά βίας για την επικεφαλίδα.

Ο χρόνος μου είναι λίγος για να συζητώ για τους τίτλους, τις επικεφαλίδες. Θέλω την ουσία, η ψυχή μου βιάζεται...Μου μένουν λίγες καραμέλες στη σακούλα...
Θέλω να ζήσω δίπλα σε πρόσωπα με ανθρώπινη υπόσταση.
Που μπορούν να γελούν με τα λάθη τους.
Που δεν επαίρονται για το θρίαμβό τους.
Που δε θεωρούν τον εαυτό τους εκλεκτό, πριν από την ώρα τους.
Που δεν αποφεύγουν τις ευθύνες τους.
Που υπερασπίζονται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια
Και που το μόνο που επιθυμούν είναι να βαδίζουν μαζί με την αλήθεια και την ειλικρίνεια.

Το ουσιώδες είναι αυτό που αξίζει τον κόπο στη ζωή.
Θέλω να περιτριγυρίζομαι από πρόσωπα που ξέρουν να αγγίζουν την καρδιά των ανθρώπων...
Άνθρωποι τους οποίους τα σκληρά χτυπήματα της ζωής τους δίδαξαν πως μεγαλώνει κανείς με απαλά αγγίγματα στην ψυχή.
Ναι, βιάζομαι, αλλά μόνο για να ζήσω με την ένταση που μόνο η ωριμότητα μπορεί να σου χαρίσει.

Σκοπεύω να μην πάει χαμένη καμιά από τις καραμέλες που μου απομένουν... Είμαι σίγουρος ότι ορισμένες θα είναι πιο νόστιμες απ' όσες έχω ήδη φάει.
Σκοπός μου είναι να φτάσω ως το τέλος ικανοποιημένος και σε ειρήνη με τη συνείδησή μου και τους αγαπημένους μου.
Εύχομαι και ο δικός σου να είναι ο ίδιος γιατί με κάποιον τρόπο θα φτάσεις κι εσύ...»

Από τον Mario de Andrade (ποιητή, συγγραφέα, δοκιμιογράφο και μουσικολόγο από τη Βραζιλία).

Τετάρτη 24 Απριλίου 2013

Νεκρή 26χρονη Βρετανίδα από ένεση μαυρίσματος που αγόρασε στο Διαδίκτυο


Μια νεαρή Βρετανίδα βρέθηκε νεκρή αφού έκανε τακτικά ενέσεις με μια παράνομη ουσία που είχε αγοράσει στο Διαδίκτυο με σκοπό να... μαυρίσει χωρίς να εκτεθεί στον ήλιο. Σύμφωνα με τη δικαστική έρευνα, η Τζένα Γουίλσον-Βίκερς βρέθηκε αναίσθητη σε ένα σαλόνι μαυρίσματος τον περασμένο Σεπτέμβριο. Κλήθηκαν οι πρώτες βοήθειες αλλά οι γιατροί διαπίστωσαν ότι ήταν ήδη νεκρή.
Νεκρή 26χρονη Βρετανίδα από ένεση μαυρίσματος που αγόρασε στο Διαδίκτυο Κλήθηκαν οι πρώτες βοήθειες αλλά οι γιατροί διαπίστωσαν ότι ήταν ήδη νεκρήΗ 26χρονη γυναίκα κάθε δύο με τρεις ημέρες έκανε ενέσεις με την απαγορευμένη ουσία Μελανοτάνη-2, που υποτίθεται ότι ενισχύει την παραγωγή μελανίνης από τον οργανισμό, με αποτέλεσμα το δέρμα να μαυρίζει σταδιακά. Ταυτόχρονα, επισκεπτόταν τουλάχιστον 3-4 φορές την εβδομάδα το τοπικό σαλόνι μαυρίσματος, το Tantastic, όπως δήλωσε ο ιδιοκτήτης του. Λίγες εβδομάδες προτού πεθάνει, είχε στείλει ένα μήνυμα στο Twitter: «Αποκτώ ωραίο μαύρισμα τώρα (. . . ) και χωρίς παρενέργειες. Είμαι πολύ χαρούμενη».
Η μητέρα της είπε ότι έκανε ενέσεις γιατί παραπονιόταν πως όταν χρησιμοποιούσε τα σολάριουμ δεν αποκτούσε ωραίο χρώμα. Τη νύχτα προτού πεθάνει, είχε κάνει ένεση στο στομάχι της, αποκάλυψε ο φίλος της. Στο σπίτι της βρέθηκαν φιαλίδια της ουσίας Μελανοτάνη-2. «Λέγεται ότι έχει ιδιότητες μαυρίσματος, το έχουμε ξαναδεί», ανέφερε ο αναλυτής της σήμανσης Ντουέιν Ράτι.
Πηγή :thebest.gr

Τρίτη 23 Απριλίου 2013

Η ιστορία του τραγουδιού Παπαλάμπραινα


Ο παπα-Λάμπρος Ζέρβας ήταν εφημέριος στο χωριό Ρωμύρι της Πυλίας το 1860. Ένας συγχωριανός του, που λεγόταν Σταύρος Φιτσιάλος, σκέφτηκε να συνεργαστεί με μία συμμορία για να τον ληστέψουν. Ο Φιτσάλος συνεννοήθηκε μαζί του, προκειμένου να έρθουν στο Ρωμύρι και να κλέψουν την περιουσία του παπα-Λάμπρου.
Δύο από τους κλέφτες πήγαν στο σπίτι του με το πρόσχημα ότι ενδιαφέρονταν να αγοράσουν ένα βόδι που πουλούσε ο παπάς, ο οποίος όμως έλειπε στην Πύλο, όπου είχε πάει για να φέρει το παιδί του, που πήγαινε σχολείο εκεί. Ο παπάς γύρισε αργά στο Ρωμύρι χωρίς το παιδί, που έμεινε στην Πύλο. Έτσι οι ξένοι φιλοξενήθηκαν στο σπίτι του την νύχτα.
Το βράδυ, όταν η οικογένεια είχε κοιμηθεί, οι δύο κλέφτες ειδοποίησαν και τους υπόλοιπους, που είχαν κρυφτεί την ημέρα έξω από το χωριό, και μπήκαν όλοι αθόρυβα στο σπίτι του παπά, οπότε άρχισαν να αρπάζουν ό,τι έβρισκαν. Χρήματα όμως δεν είχαν βρει, οπότε ξεκίνησαν να βασανίζουν τον παπά, προκειμένου να τους πει πού τα είχε κρύψει. Μια από τις κόρες του παπα-Λάμπρου, η Παναγιώτα, κατάφερε να κατέβει κρυφά στο κατώι και από έναν φεγγίτη άρχισε να φωνάζει, καλώντας σε βοήθεια.
Το χωριό ξύπνησε και οι άντρες ανήσυχοι πήραν τα τουφέκια και άρχισαν να ρίχνουν, με αποτέλεσμα να φοβηθούν οι κλέφτες και να το βάλουν στα πόδια. Δύο από αυτούς, όμως, τραυματίστηκαν και, μάλιστα, ο ένας θανάσιμα. Εξαιτίας του θανάτου του κλέφτη έγινε μεγάλος ντόρος σε ολόκληρη την Πυλία και ένας χωριάτης έφτιαξε το τραγούδι, που ζει μέχρι τις ημέρες μας, με κάποιες παραλλαγές στους στίχους σε ορισμένες περιπτώσεις.
Αυτό είναι το γεγονός στο οποίο αναφέρεται η χιλιοτραγουδισμένη «Παπαλάμπραινα», ωστόσο η ιστορία έχει και συνέχεια. Το παιδί που πήγαινε σχολείο στην Πύλο, ο Νικολάκης, μετά το δραματικό περιστατικό πήγε και έμεινε στην Αθήνα, στο σπίτι του δημάρχου Μπενάκη. Εκεί έκανε τις σπουδές του και όταν τελείωσε, ζήτησε να γίνει αστυνομικός διοικητής της επαρχίας Πυλίας. Ίσως στο μυαλό του υπήρχε η σκέψη της εκδίκησης του Φιτσάλου, ο οποίος είχε πλέον γεράσει, αλλά φοβόταν μήπως οι Παπαλάμπροι κάνουν κακό στο γιο του.
Ο Φιτσάλος, αφού τον παρακίνησε και ένας Μανιάτης, αποφάσισε να πάει στον Νικολάκη Παπαλάμπρο, να του ζητήσει συγνώμη και να του φιλήσει τα πόδια. Εκείνος όμως του είπε: «Φύγε βρωμόσκυλο, πήγες να μας ξεκληρίσεις και τώρα ζητάς συγνώμη;». Μετά όμως το παιδί του Φιτσάλου απέκτησε το δικό του παιδί και κάλεσε τον Νικολάκη να το βαφτίσει. Έτσι έσβησε αυτή η βεντέτα…
Οι αυθεντικοί στίχοι του τραγουδιού:
Στου Παπαλά, Παπαλάμπραινα,
στου Παπαλάμπρου την αυλή,
στου Παπαλάμπρου την αυλή,
είναι μια μάζεψη πολλή.
Καν ο παπάς, Παπαλάμπραινα,
καν ο παπάς είν’ άρρωστος,
καν η παπαδιά πεθαίνει,
Παπαλάμπραινα καημένη.
Ούτ’ ο παπάς, Παπαλάμπραινα,
ούτε ο παπάς είν’ άρρωστος,
ούτ’ η παπαδιά πεθαίνει,
Παπαλάμπραινα καημένη.
Οι κλέφτες, τους, Παπαλάμπραινα,
οι κλέφτες τους εγδύσανε,
οι κλέφτες τους εγδύσανε,
και τα λεφτά ζητήσανε.
Μια λυγερή, Παπαλάμπραινα,
μια λυγερή εφώναξε,
μια λυγερή εφώναξε,
τους κλέφτες, τους εφώναξε.
Τρέξε Γιωργά, Παπαλάμπραινα,
Τρέξε, Γιωργάκη ξάδερφε,
τρέξε, Γιωργάκη ξάδερφε,
οι κλέφτες μας εκάψανε.
Στις μέρες μας, οι τελευταίοι στίχοι έχουν αλλάξει («μια λυγερή παντρεύεται και παίρνει έναν λεβέντη, Παπαλάμπραινα καημένη…») και το λεβέντικο -και ίσως πιο δημοφιλές- αυτό τσάμικο έχει μετατραπεί σ’ ένα τραγούδι του γάμου. Ο λόγος που ο σκοπός του τραγουδιού είναι τσάμικος και όχι καλαματιανός, μιας και το περιστατικό συνέβη στην Πελοπόννησο, μάλλον θα πρέπει να αναζητηθεί στην ηπειρώτικη καταγωγή των Ζερβέων και των άλλων «σογιών».
24grammata.com/ ιστορία του τραγουδιού

Αιώνιος Φοιτητής... Πήρε πτυχίο στα 99...

Αποφάσισε να ολοκληρώσει τις σπουδές, που είχε αφήσει στη μέση, σε μία πιο προχωρημένη ηλικία. Εγκατέλειψε τις σπουδές του το 1932 και επέστρεψε το 2011 για να πάρει το πτυχίο του. Πώς η ανθρώπινη θέληση παρακάμπτει όλα τα εμπόδια...
Η φράση ''Ποτέ δεν είναι αργά'' είναι γνωστή σε όλους, για τον συγκεκριμένο άνδρα όμως είναι το μότο της ζωής του. Ο λόγος για τον 99χρονο Leo Plass, από το Oregon, που αποφάσισε να επιστρέψει στις σπουδές του και να πάρει, έστω και καθυστερημένα, το πτυχίο του.
Με λίγους μόνο μήνες να τον χωρίζουν από τα εκατοστά του γενέθλια, έκανε το πιο ωραίο δώρο στον εαυτό του, δίνοντας του την ευκαιρία να αποφοιτήσει από το κολέγιο. Μπορεί να έχει πάρει ήδη το πτυχίο του από το πανεπιστήμιο της ζωής, θέλησε όμως να υλοποιήσει και ένα από τα όνειρα που άφησε ανολοκλήρωτα.
Το 1932, στη διάρκεια της Ύφεσης, εγκατέλειψε τις σπουδές του, για να ασχοληθεί με την υλοτομία. Έπρεπε να επιβιώσει και ο μόνος τρόπος ήταν να αποδεχθεί την πρόταση ενός φίλου του για να δουλέψει μαζί του. ''Δεν ήθελα να αφήσω το κολέγιο, αλλά ο μισθός του δασκάλου ήταν 80 δολάρια και εμένα μου προσέφεραν 150 δολάρια. Ήταν λογικό να δεχθώ την προσφορά, μιλάμε για πολλά λεφτά εκείνη την εποχή'', δηλώνει ο Plass.
Συμπληρώνει ότι ποτέ δε φαντάστηκε ότι θα γινόταν κάτι τέτοιο. Η ζωή του είχε πάρει διαφορετική τροπή και κάτι τέτοιο δεν ήταν στα σχέδια του. Όταν όμως με προτροπή του ανιψιού του έμαθε πως τα μαθήματα που είχε παρακολουθήσει τότε αντιστοιχούσαν με αυτά του πτυχίου γενικών σπουδών, πήρε τη μεγάλη απόφαση και επέστρεψε στο East Oregon University.
"Μου πήρε 80 χρόνια για να το πετύχω", δήλωσε ενθουσιασμένος, λίγες ημέρες μετά την τελετή της επίσημης αποφοίτησής του από το πανεπιστήμιο. Ποζάρει χαμογελαστός στις φωτογραφίες, δείχνοντας ότι τα κατάφερε παρά το προχωρημένο της ηλικίας του.
Ο ίδιος τόνισε πως δεν μετανιώνει που ασχολήθηκε με την υλοτομία γιατί κέρδισε αρκετά χρήματα και έζησε μια άνετη ζωή και πρόσθεσε πως αυτό που του έκανε μεγαλύτερη εντύπωση ήταν οι τεράστιες πλέον εγκαταστάσεις του πανεπιστημίου της οποίας επισκέφθηκε με καροτσάκι του γκολφ.
Πηγή: news247.gr.

Τουρκική ταινία για την μειονότητα της Ίμβρου

-Του Δημ. Σταθακόπουλου 
Το τελευταίο διάστημα στη γείτονα Τουρκία, πολλοί επιστήμονες και καλλιτέχνες ανακαλύπτουν ή εμπνέονται από τον πολιτισμό των μειονοτήτων ( πλέον ), κυρίως Ρωμιών/ Ελλήνων και Αρμενίων, ενώ δεν είναι λίγα τα άρθρα σε εφημερίδες όπως η Taraf ( βλ. συνημ. αρχείο με συνέντευξη του καλού μου φίλου Στέλιου Μπερμπέρη Ρωμιού της Πόλης, 'Ιμβριου στην καταγωγή και ψάλτη στο Πατριαρχείο ) , τα βιβλία και τα ντοκιμαντέρ, ή οι ταινίες που αναφέρονται στην εν λόγω θεματολογία , με σκοπό τον επαναπροσδιορισμό αφενός της προσφοράς των μειονοτήτων αυτών στον οθωμανικό και τουρκικό πολιτισμό, αφετέρου της ανάληψης ευθυνών του Κεμαλικού ( κυρίως ) κράτους για την εξαφάνισή τους ( βλ. επίσης συνημ. αρχείο με το βιβλίο του καθηγ. του πανεπ. του Βοσπόρου Bulent Aksoy για τη συμβολή της πολυεθνικότητας στην οθωμανική κλασική μουσική - θέσεις βεβαίως που δικαιώνουν τον αείμνηστο δάσκαλό μου Νεοκλή Σαρρή και τις θέσεις της διδακτορικής μου διατριβής μαζί του )Μέσα λοιπόν σε αυτά τα πλαίσια , σήμερα Πέμπτη 11.04.2013 και ώρα 21:30' παρουσιάζεται στο Πέραν ( Beyoglu - την κατ' εξοχήν Ρωμέϊκη συνοικία της Πόλης ), η νέα ταινία της εταιρίας παραγωγής RÜZGARLAR ( ΑΝΕΜΟΙ ) σε σκηνοθεσία Selim Evci , με ηθοποιούς τους : Yusuf Nejat Buluz, Mediha Didem Türemen, Rüçhan Çalışkur, Zeynep Gülmez, Panayi Karanikola, İstelyano Okumuş, Suat Usta . Η ταινία είναι τουρκικής παραγωγής του 2012 , γυρισμένη σε 35 mm , έχει διάρκεια 117´ που χρησιμοποιεί την τούρκικη , την ελληνική και γαλλική γλώσσα ενώ έχει αγγλικούς και τούρκικους υπότιτλους .Εδώ βλ. το τρέϊλερ:

Η ταινία αφορά και διαδραματίζεται στην Ιμβρο του σήμερα ( Gökçeada ) . Ο τούρκος πρωταγωνιστής συναντά μιά 80άχρονη Ιμβρια Ρωμιά που ζει μόνη στο νησί, την κ. Στυλιανή, η οποία του εξιστορεί τη ζωή της, αλλά μαζί ξετυλίγεται και όλο το πλέγμα των ιστορικών αναμνήσεων και του χαμού .Φιλότιμες προσπάθειες αναστοχασμού των λογίων της γείτονος , αναφορικά με την ιστορία και την εξαφάνιση των μειονοτήτων , που θα πρέπει να γνωρίζουμε και να επικροτούμε.

Πηγή:kalavrytanews

1ο Φεστιβάλ Βιβλίου στα Καλάβρυτα



Το πρώτο Φεστιβάλ Βιβλίου ξεκινά στα Καλάβρυτα το Σάββατο 26 Απριλίου (αυλαία 12 Μαΐου) στην κεντρική πλατεία της Πόλης και τελεί υπό την αιγίδα του Δήμου Καλαβρύτων.
ΧΟΡΗΓΟΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ-NEWS 


Κυριακή 21 Απριλίου 2013

Ποιοι ήσαν οι «πρωτεργάτες» της … ονοφαγίας και ιπποφαγίας στην σύγχρονη Ελλάδα;


Διαβάστε ένα σπαρταριστό χιουμοριστικό επεισόδιο, το οποίο συνέβη στην κωμόπολη Κάτω Κλειτορίας Καλαβρύτων με πρωτεργάτες δύο αγροτικούς γιατρούς της εποχής εκείνης, όπως οι κκ Γεώργιος Καρατζάς και Βασίλειος Βλαγκόπουλος!..
Το 1970 δύο διακεκριμένοι επιστήμονες της επαρχίας Καλαβρύτων, οι κκ Γεώργιος Καρατζάς, Κτηνίατρος, και Βασίλειος Βλαγκόπουλος, Αγροτικός ιατρός, απεφάσισαν να προωθήσουν την ιδέα της ιπποφαγίας και της ονοφαγίας, με κίνδυνο μάλιστα να λυντσαριστούν από τους κατοίκους της περιοχής Κάτω Κλειτορίας, όπου υπηρετούσαν, δεδομένου ότι το θέμα αυτό ήταν πέρα από τα συνηθισμένα ήθη και κατά κάποιον τρόπο … αποκρουστικό!
Από χειρόγραφο, που μου έστειλε ο ίδιος ο κ Γ. Καρατζάς την 31η Ιουλίου 2008, διαβάζουμε για το (κωμικοτραγικό, όπως εξελίχθηκε) επεισόδιο της ονοφαγίας, που έχει ως εξής:

Η ιδιόχειρη επιστολή του κ Γεωργίου Καρατζά, Κτηνιάτρου, τ. Ερευνητή του ΕΘ.Ι.ΑΓ.Ε., η οποία φέρει ημερομηνία 31 Ιουλίου 2008 και η οποία επιβεβαιώνει στον γράφοντα το γεγονός της ονοφαγίας.
«Χειμώνας 1970. Υπηρετούσα τότε στο Αγροτικό Κτηνιατρείο της Κάτω Κλειτορίας (Μαζέϊκα) Καλαβρύτων. Ήταν Κυριακή μεσημέρι και στο παντοπωλείο του Σκούπα, στην πλατεία του χωριού, συζητούσαμε με τον φίλο αγροτικό γιατρό του χωριού, Βασίλειο Βλαγκόπουλο, κουτσοπίνοντας. Η συζήτηση ήρθε στην ιπποφαγία. Του είπα ότι το κρέας τού γαϊδάρου είναι πιο νόστιμο απ’ αυτό του ίππου. Συμφωνήσαμε ότι αν ευρίσκαμε κανέναν (γάϊδαρο) να τον αγοράσουμε, να τον σφάξουμε και να τρώγαμε. Δίπλα μας, ένας από τα Καστριά, πετάχτηκε και μας έκανε την πρόταση να μας πουλήσει έναν, δύο ετών, που είχε. Δεχθήκαμε. Μάλιστα του δώσαμε και το αντίτιμο εκείνη την στιγμή, λέγοντάς του να μας τον φέρει την Τετάρτη.
Την επομένη Δευτέρα, αναρτήσαμε πλακάτ στην πλατεία του χωριού, το οποίο έλεγε ότι διοργανώνεται συμπόσιο ονοφαγίας και το κρέας θα διατεθεί δωρεάν σ’ αυτούς που θα λάβουν μέρος και θα θελήσουν να φάνε. Βρέθηκαν μάλιστα και μερικοί κάτοικοι του χωριού, οι οποίοι ήσαν διατεθειμένοι να βοηθήσουν σ’ όλη την οργάνωση. Υπήρξαν όμως και αντιδράσεις από μια μερίδα κατοίκων του χωριού. Μάλιστα, αυτοί που είχαν το θάρρος, μας πλησίασαν και μας προειδοποίησαν, ότι το εγχείρημά μας εγκυμονεί κινδύνους.
Οι χασάπηδες μού είπαν: «Γιατρέ, καταλαβαίνεις την θέση μας, αλλά δεν θα μπορέσουμε να σφάξουμε τον γάϊδαρο, αλλά ούτε και μαχαίρια θα σου δώσουμε».
Ο Κουτσούμπας, στο μαγαζί του οποίου θα γινόταν η ονοφαγία, μάς διαμήνυσε ότι δεν θα μας δώσει ούτε μαχαίρια, πηρούνια, ποτήρια κλπ. Μόνο τα τραπέζια, χωρίς τραπεζομάντηλο, καρέκλες και τις μπύρες στο χέρι με το μπουκάλι. Ο παπάς με φώναξε και μου είπε ότι η θρησκεία μας το απαγορεύει, είναι αμαρτία, και οι αμαρτίες των άλλων θα φορτωθούν σε μας, που τους παρασύραμε».
Την Τετάρτη δεν φάνηκε ο γάϊδαρος. Πήραμε τηλέφωνο και μας είπε ο ιδιοκτήτης του, ότι τον βρήκε ο …… , ένας από την Κλειτορία, κατά τα άλλα αξιοσέβαστο πρόσωπο, και του είπε ότι ο κτηνίατρος και ο γιατρός δεν χρειάζονται τον γάϊδαρό του. Μετάνοιωσαν. Του είπαμε ότι αυτά δεν ευσταθούν και την Πέμπτη ή την Παρασκευή να μας τον φέρει, διότι έχει πληρωθεί. Τον έφερε την Παρασκευή το μεσημέρι. Τον δέσαμε στο Κτηνιατρείο.
Το απόγευμα, όλο το χωριό έκοβε βόλτες έξω από το Κτηνιατρείο. Το λεωφορείο που ερχόταν από τα Καλάβρυτα, δυσκολευόταν να περάσει από τον κόσμο και σταμάτησε. Ο οδηγός ρώτησε μ’ απορία:
-- Τι γίνεται εδώ και μαζωχτήκατε τόσοι πολλοί;
-- Ήρθαμε να δούμε τον γαϊδαράκο.
-- Καλά, πρώτη φορά βλέπετε (γάϊδαρο);
-- Όχι. Αλλά αυτόν τον καημένο θα τον φάνε.
Σάββατο τον σφάξαμε, εμείς οι ίδιοι, στα σφαγεία. Τα δύο μπούτια τα ξεψαχνίσαμε, τα τυλίξαμε σε λαδόκολλα και κάναμε δύο “γιούλμπασι”. Την επομένη το πρωί, την Κυριακή, στείλαμε από ένα στους δύο φούρνους του χωριού για να ψηθούν. Στην εκκλησία, κατά την λειτουργία, ο παπάς έβγαλε ένα λογίδριο με το οποίο καταφέρθηκε εναντίον της ενέργειάς μας αυτής.
Έφθασε εν τέλει η μεγάλη ώρα. Κυριακή (18-1-70) βράδυ. Στήθηκε ένα μακρύ τραπέζι στη μέση του καφενείου του Κουτσούμπα, σκεπασμένο με λαδόκολλες. Ήταν το τραπέζι των ονοφάγων, όπου κάθισαν κάμποσοι άνθρωποι. Είχαμε μεγάλη προσέλευση κυρίως από μετανάστες της Γερμανίας και Αυστραλίας, που βρίσκονταν εκείνη την εποχή στα χωριά τους. Το καφενείο ήταν γεμάτο από περίεργους. Απ’ έξω πλήθος ανθρώπων περίμεναν να δούνε αν πραγματικά θα φάμε.
Εγώ ήμουν επικεφαλής του τραπεζιού έχοντας μπροστά μου το ένα γιούλμπασι. Το άνοιξα, πήρα ένα κομμάτι κρέας με το χέρι και έφαγα. Ακολούθησαν κι άλλοι. Με τα χέρια το κρέας, με το μπουκάλι την μπύρα και μ’ ένα κέφι όμως, που ξεσήκωσε τον κόσμο. Ο χορός και τα χωρατά, όχι μόνον μεταξύ των ονοφάγων, αλλά και των άλλων, πήγαινανν σύννεφο. Κόντεψε στην κυριολεξία να το ξημερώσουμε. Όσο για το κρέας φαγώθηκε όλο εκτός από ένα μικρό κομμάτι, το οποίο το πήραν μαζί τους κάποιοι από τους ονοφάγους των Καστριών. Την επομένη ημέρα το μεσημέρι το πρόσφεραν για μεζέ στο καφενείο των Καλυβίων των Καστριών, όπου το θέμα της ονοφαγίας ήταν το κύριο θέμα συζήτησης. Το βρήκαν πάρα πολύ νόστιμο και όταν έμαθαν τι ήταν δεν αντέδρασαν.
Έτσι τέλειωσε το συμπόσιο της ονοφαγίας το οποίο, όμως, είχε και πολλά παρατράγουδα. Για κανένα μήνα έπεσε κατακόρυφα η κατανάλωση κρέατος. Από τα φαγητά που πήγαν στο φούρνο για ψήσιμο και έγινε γνωστό ότι κεί ψήθηκε και ο γάϊδαρος, τα περισσότερα τα πέταξαν. Οι άνδρες του χωριού, που έλαβαν μέρος, είχαν για κάμποσο καιρό πρόβλημα κρεβατιού με τις γυναίκες τους. Αλλά αυτό που ήταν άνω ποταμών, που λένε, ήταν ότι πήγαν να μας υποβάλλουν μήνυση, Μάλιστα, μήνυση. Όταν ο διοικητής του Αστυνομικού Τμήματος Κλειτορίας, ο οποίος ήταν συγχρόνως και απόφοιτος της νομικής σχολής, υπομοίραρχος Χρήστος Μακρυδάκης, τους άκουσε, τους είπε ότι η μήνυση δεν ευσταθεί, διότι κανέναν δεν ξεγέλασαν και όλα έγιναν φανερά. Ήξεραν τι έτρωγαν. Έφυγαν και πήγαν στον εισαγγελέα Καλαβρύτων, ο οποίος τους είπε τα ίδια….».
Το θέμα αυτό πήρε μεγάλες διαστάσεις από τον τοπικό Τύπο της επαρχίας Καλαβρύτων, ενώ το θέμα της ιπποφαγίας έλαβε χώρα και το Φθινόπωρο του 1973 με πρωταγωνιστή τον ίδιο τον κ Γεώργιο Καρατζά, όπου υπηρετούσε στο Αγροτικό Κτηνιατρείο Χανίων κλπ.
Αξίζει να σημειωθεί ότι, όπως λέει ο παραπάνω επιστήμων, ο Έλληνας, σε αντίθεση με άλλους λαούς της Ευρώπης, δεν αρέσκεται να τρώει το κρέας των μονόπλων, όπως είναι του ίππου, του όνου ή του ημιόνου (μουλαριού). Δεν απαγορεύεται. Μάλιστα υπάρχει και νομοθεσία «περί σφαγής, κρεοσκοπίας και διακίνησης του κρέατος των μονόπλων». Απλώς, η θρησκείας μας –κατά τον κ Γεώργιο Καρατζά- κάνει μια υπέρβαση στην κατανάλωση κρέατος μονόπλων, συμβουλεύοντάς μας να μην τρώμε, στηριζόμενη σε μία ρήση του Μωϋσή, προς του Ισραηλίτες, να αποφεύγουν να τρώνε ζώα, που έχουν μία οπλή, και να τρώνε αυτά που έχουν δύο οπλές (113). (*)
------------
(*) Από το βιβλίο μας: "Ο Άγνωστος Πατροκοσμάς".

Άγγελος Σακκέτος

Σύλληψη για κατοχή κροτίδων στην Κλειτορία (Μαζέϊκα) Αχαΐας

Συνελήφθη την Τετάρτη (17/04/2013) το μεσημέρι, στην Κλειτορία της Αχαϊας, από αστυνομικούς του Αστυνομικού Τμήματος Κλειτορίας, ένας άνδρας, ηλικίας 30 ετών σε βάρος του οποίου σχηματίστηκε δικογραφία για εμπορία και κατοχή κροτίδων και παιδικών αθυρμάτων.

Ειδικότερα, σε έλεγχο που ενήργησαν οι Αστυνομικοί, στο αυτοκίνητο του 30χρονου, το οποίο χρησιμοποιούσε ως αποθηκευτικό χώρο για τα εμπορεύματα περιπτέρου που λειτουργεί, βρήκαν και κατέσχεσαν 1.750 κροτίδες και 11.940 παιδικά αθύρματα.

Ο συλληφθείς θα οδηγηθεί στον κ. Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Καλαβρύτων.

Υπενθυμίζεται ότι, δυστυχώς κάθε χρόνο, πριν και κατά τη διάρκεια των Εορτών του Πάσχα, γινόμαστε μάρτυρες σοβαρών ατυχημάτων, ιδιαίτερα σε ανήλικους, εξαιτίας της επικίνδυνης συνήθειας καύσης κροτίδων, πυροτεχνημάτων και βεγγαλικών, παρόλο που κάτι τέτοιο απαγορεύεται από το Νόμο.

Η Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας στο πλαίσιο της πρόληψης αυτών των ατυχημάτων  συμβουλεύει - συνιστά στους πολίτες και ιδίως στους γονείς τα εξής :

- Η κατασκευή, εμπορία, αγορά, κατοχή και χρήση κροτίδων και συσκευών εκτόξευσης αυτών από οποιονδήποτε απαγορεύεται.

- Η αγορά βεγγαλικών και πυροτεχνημάτων είναι παράνομη. Μην τα αγοράζετε.

- Αποτρέψτε τα παιδιά από την χρήση ή την αυτοσχέδια κατασκευή τους.

- Ενημερώστε τα παιδιά για τους κινδύνους σοβαρού τραυματισμού, ακρωτηριασμού ακόμα και θανάτου.

- Μην τους επιτρέπετε να προσεγγίζουν χώρους παράνομης καύσης των ειδών αυτών, διότι κανείς δεν εγγυάται ότι δεν θα προκληθεί ατύχημα.

- Οι ενήλικοι, μην χρησιμοποιείτε βεγγαλικά και πυροτεχνήματα, γιατί υπάρχει κίνδυνος να σας μιμηθούν τα παιδιά.


Πηγή: patrastimes

Παραδοσιακή Μαγειρίτσα


Υλικά 
• 1 συκωταριά
• έντερα
• 1 φλιτζάνι λάδι
• 2 μαρούλια ψιλοκομμένα
• 10 κρεμμυδάκια φρέσκα ψιλοκομμένα
• 1 κρεμμύδι ξερό ψιλοκομμένο
• 3 αυγά
• 2 λεμόνια
• Μάραθος ή εναλλακτικά Άνηθος
Εκτέλεση
Πλένουμε πολύ προσεκτικά τα έντερα και την συκωταριά τα ζεματίζουμε σε καυτό νερό. αφού βράσουν τα ψιλοκόβουμε σε μικρά κομμάτια.
Σε κατσαρόλα με καυτό λάδι τσιγαρίζουμε τα κρεμμυδάκια, ξερά και φρέσκα και στην συνέχεια προσθέτουμε τα κομμάτια της συκωταριάς και τα έντερα.
ακολύθως προσθέτουμε τα μαρούλια και τον μάραθο ή άνηθο, αλάτι και πιπέρι.
Αφήνουμε να σιγοβράσει σε χαμηλή φωτιά προσθέτοντας 4 φλιτζάνια νερό.
Σβήνουμε την φωτιά αφού βράσει και ετοιμασθεί το μείγμα.
Χτυπάμε χωριστά τα ασπράδια σε μαλακή μαρέγκα και τους κρόκους. Προσθέτουμε τους κρόκους στην μαρέγκα συνεχίζοντας το χτύπημα, και σιγά σιγά τα στυμμένα λεμόνια, στην συνέχεια λίγο λίγο προσθέτουμε το ζουμί από την μαγειριτσα χτυπώντας γρήγορα και συνεχώς για να μην κόψει. Αφού έχει προστεθέι αρκετό για να ζεσταθεί το μείγμα ρίχνουμε το αυγολέμονο στην κατσαρόλα (στείλτε του και ένα φιλάκι όπως κάνανε οι γιαγιάδες μας) ανακατεύοντας ελαφρά το μείγμα για να πάει το αυγολέμονο παντού.
Η Μαγειρίτσα σας είναι έτοιμη!

Σάββατο 20 Απριλίου 2013

Λέξεις και ονόματα που σχετίζονται με το Πάσχα


Πάσχα
Η λέξη Πάσχα προέρχεται από την αραμαϊκή pascha < εβραϊκή pesah που σημαίνει “πέρασμα, διάβαση”.
>Η λέξη περιέγραφε “τη δεκάτη πληγή κατά των Αιγυπτίων, όπου, σύμφωνα με τη βιβλική παράδοση ο άγγελος προσπερνούσε τις πόρτες των Ιουδαίων, που ήταν βαμμένες με αίμα αρνιού και δε σκότωνε τα πρωτότοκα παιδιά τους, (πβ, εξοδ 12, 23)”*
>> οι Χριστιανοί γιορτάζουν την ανάσταση του Σωτήρα και τη διάβαση από το θάνατο στη ζωή
Σταυρός
Η λέξη σταυρός αρχικά δήλωνε τον όρθιο πάσσαλο ή οτιδήποτε χρησιμοποιούσαν για να στηρίζουν κάτι. Παράγεται από το ρ, ίστημι < θ. -στα. Στα Λατινικά αποδόθηκε και με τη σημασία του in-staurare (: αποκαθιστώ κάτι στην αρχική του θέση). Στην Καινή Διαθήκη αντί για τη λέξη σταυρός χρησιμοποιείται, εναλλακτικά και η λέξη “ξύλον” (π.χ. κρεμάσαντες επί ξύλου, Πραξ. 5,30)
Αβγό ή αυγό
Η ορθή γραφή είναι το αβγό. Από την κράση τά ωά (πληθ. του αρχ. ωόν ) > ταωγά (με ανάπτ. μεσοφ. [γ] για αποφυγή της χασμωδίας) > tauγa (τροπή του φθόγγου /o/, μεταξύ δύο α, σε ημίφωνο u για αποφυγή της χασμωδίας) > μεσαιων. [t-avγa] > τ’ αβγά > αβγό. (βλ. Γ. Χατζιδάκη, Μεσαιωνικά και Νέα Ελληνικά, τόμος Β΄, σ.322, Ν.Π.Ανδριώτη, Ετυμολογικό Λεγικό της Κοινής Νεοελληνικής, Γ.Μπαμπινιώτη, Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας,).
Οβελός και οβελίας
Ο οβελός είναι η σιδερένια ράβδος, η σούβλα, στην οποία περνιώνται κομμάτια κρέατος για ψησιμο. Με τη λέξη Οβελίας δηλώνεται το αρνί που ψήνεται στη σούβλα, παρόλο που αρχικά προσδιόριζε οτιδήποτε ψήνεται στη σούβλα. Από τη λέξη οβελός παράγεται και η λέξη οβολός που καλείστε να προσφέρετε στην εκκλήσία ή και αλλού
Σούβλα
Η σούβλα προέρχεται από τα Λατινικά (subula< suere, συρράπτω, συναρμόζω). Η λέξη από τους πρώτους Χριστιανικούς αιώνας μαρτυρείται ως όργανο βασανιστηρίων και, τελικά, θα επικρατήσει εκτοπίζοντας την ελληνική λέξη “οβελ. Παράγωγα: σουβλάκι, σουβλερός, σουβλί, σουβλιστό
Χριστός
Το όνομα Χρίστος παράγεται από το χριστός (< κεχρισμένος < ο φέρων το χρίσμα < αρχ. ελλ. ρήμα: χρίω). Χρησιμοποιήθηκε ως επιθετικός προσδιορισμός της λέξης Ιησούς (Ιησούς Χριστός). Άρχικά, η λέξη “χριστός” προσδιόριζε οτιδήποτε έχει επαλειφθεί με μύρο ή αλοιφή και χρησιμοποιήθηκε για να μεταφραστεί η εβραϊκή λέξη masiha< Μεσσίας (: μτφ χριστός, ο αλειμμένος με ειδικό έλαιο, που προέβλεπε ο εβραϊκός νόμος για τους ιερείς). Έτσι η ελληνοεβραϊκή φράση Ιησούς Χριστός δηλώνει τον κεχρισμένο από το Θεό, τον Σωτήρα (πβ. Ιωάνν. 1,41: ευρήκαμεντον Μεσσίαν, ό εστίν ερμηνευόμενον τον Χριστόν). Η λ. Ιησούς προέρχεται από την εβραϊκή Yesuah και είναι συντετμημένη μορφή του Yehosuah (μτφ: ο Γιαχβέ είναι σωτηρία). Το όνομα Χρίστος είναι η φυσική κατάληξη της λ. Χριστός (με αναβιβασμό τόνου)
Η ελληνική λέξη Χριστός (: αλειμμένος) είναι η πιο δημοφιλής λέξη στον πλανήτη, επειδή ονομάστηκε έτσι ο ιδρυτής της Χριστιανικής θρησκείας (< Cristo, Christ, Crist, Христос, Kristu…)
Μαρία η Μαγδαληνή
Το επίθετο Μαγδαληνή προσδιορίζει την καταγωγή της. Καταγόταν, δηλαδή, από το χωριό Μάγδαλα. Το mighdal, στα εβραικά, σημαίνει “πύργος”.
Θωμάς
Ένας από τους Δώδεκα μαθητές του Χριστού, που έμεινε γνωστός ως άπιστος. Στην αραμαϊκή η λέξη Te’omà σημαίνει ο “δίδυμος”

Παρασκευή 19 Απριλίου 2013

+ Αρχιμανδρίτης Χριστόδουλος Φάσσος Αροάνια 1929 - Πάτρα 1996)


του Αναστάσιου Κωστόπουλου
anastasiosk.blogspot.com

“Οι εκλεκτοί μου
ου κοπιάσουσιν εις κενόν,
ουδέ τεκνοποιήσουσιν
εις κατάραν,
ότι σπέρμα ευλογημένον
υπό Θεού εστί,
και τα έγκονα αυτών μετ’ αυτών”

(Ησαΐας ξε΄23)Γεννήθηκε στην Αροανία Καλαβρύτων και μεγάλωσε στα μαρτυρικά Καλάβρυτα, όπου ο πατέρας του έπεσε θύμα της ναζιστικής θηριωδίας κατά το ολοκαύτωμα της 13ης Δεκεμβρίου 1943. Μετά τον πόλεμο η οικογένειά του εγκαταστάθηκε στην Πάτρα, όπου ο Λύσανδρος -τότε - Φάσσος μετά την περάτωση των θεολογικών του σπουδών ανέπτυξε πολύμορφη και πλούσια δράση ως κατηχητής, ιεροκήρυκας και εκπαιδευτικός. Το έτος 1984 παραιτήθηκε από τη δημόσια εκπαίδευση για να υπηρετήσει την Εκκλησία από την υψηλή θέση της ιερωσύνης. Ο π. Χριστόδουλος Φάσσος ανεδείχθη άξιος της κλήσεώς του, κατά πάντα ανέγκλητος, τύπος και υπόδειγμα των πιστών “εν λόγω, εν αναστροφή, εν αγάπη, εν πίστει, εν αγνεία” (Α' Τιμοθ. δ', 12). Υπήρξε άνθρωπος ασκήσεως και προσευχής, ταπεινοφροσύνης και αγάπης, πνευματικής ζωής και δραστηριότητος. Έφτασε σε μεγάλα ύψη αρετής και αγιότητος. Μετά την είσοδό του στον κλήρο υπήρξε ο απαράμιλλος λειτουργός που διατηρούσε το λειτουργικό τύπο στην αρχαία πιστότητά του χωρίς παρεκκλίσεις. Όσοι αναζητούσαν τη γνησιότητα και ένα άλλο πνεύμα στην εκκλησιαστική ζωή έτρεχαν όπου επληροφορούντο ότι θα λειτουργήσει. Ο λόγος του ήταν οικοδομητικός, μεστός από ευαγγελικά μηνύματα και θεολογική εγκυρότητα. Αλλά και σε κάτι άλλο υπήρξε υπόδειγμα ιερέως και ευαγγελικού ανδρός· ότι δεν έπιασε στα χέρια του χρηματικό αντιδώρημα για τη μνημόνευση νεκρών και ζώντων ή την τέλεση ιεροπραξιών. Συγγραφεύς δόκιμος έργων πρακτικής Θεολογίας, άφησε πίσω του κείμενα, τα οποία χαρακτηρίζει η αγιογραφική εμβρίθεια, η πρωτοτυπία στην εκλογή του θέματος, η πληρότητα στη διαπραγμάτευσή του, η γλαφυρότητα του ύφους, ο επαγωγικός και ψυχωφελής λόγος. Μέχρι της τελευταίας στιγμής της επίγειας ζωής του εξομολογούσε ασταμάτητα και συνέχιζε να γράφει ακλόνητος στο υψηλό χρέος του και ακούραστος, παρά το ότι η επιδείνωση της υγείας του ήταν εμφανής προεξαγγέλλουσα το επερχόμενο τέλος την 10 νυκτερινή της 14 Αυγούστου 1996.

-----------------------------------------------------------------------

Συγγραφέα: + Αρχιμανδρίτης Χριστόδουλου Φάσσου
.Η ΣΥΓΚΑΤΑΒΑΣΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ Η ΕΥΘΥΝΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

Στο βιβλίο αυτό περιέχεται ένα μικρό μέρος των ομιλιών του αειμνήστου π. Χριστοδούλου Φάσσου, που είχαν ειπωθεί σε διάφορες ευκαιρίες. Δεν αποτελεί ένα ακόμη Κυριακοδρόμιο, αν και πολλές από αυτές έχουν γίνει σε Κυριακές και γιορτές του εκκλησιαστικού κύκλου, αλλά είναι το αποτύπωμα της εσωτερικής κατάστασής του και της ποιμαντικής του διακονίας.

Επιμέλεια βιβλίου: Αναστάσιος Μερκούρης
Διορθώσεις και επιμέλεια κειμένων: Αυγουστίνος και Αιμιλία Χαρτά.
Εικονογράφηση: Νικόλαος Σταματέλος
Επιμέλεια εξωφύλλου: Γεώργιος Μαρκάκης

Σχήμα: 15 Χ 20 σελίδες: 256
Τιμή 8 ευρώ


Για παραγγελία:
κ. Αναστάσιο Κωστόπουλο
Φιλοποίμενος 52, 262 21 ΠΑΤΡΑ
Τηλ.: 2610 621504

Πασχαλινά έθιμα


Σε ολόκληρη την Ελλάδα, η Μεγάλη Εβδομάδα και το Πάσχα, ή Λαμπρή όπως συνηθίζουμε να αποκαλούμε την εορτή, γιορτάζονται με ξεχωριστή λαμπρότητα και κατάνυξη. Είναι άλλωστε η μεγαλύτερη και πλουσιότερη σε λαογραφικές εκδηλώσεις γιορτή των ορθοδόξων χριστιανών, που εορτάζεται κάθε χρόνο την πρώτη Κυριακή μετά την πανσέληνο της εαρινής ισημερίας. Πληθώρα εθίμων και παραδόσεων αναβιώνουν κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Εβδομάδας σε όλες τις περιοχές της Ελλάδας.


Οι προετοιμασίες για τον εορτασμό της Ανάστασης ξεκινούν από τη Μεγάλη Πέμπτη. Την ημέρα αυτή οι νοικοκυρές κατά παράδοση ετοιμάζουν τα τσουρέκια και βάφουν τα κόκκινα αβγά- το αβγό σύμβολο από την αρχαιότητα της ανανέωσης της ζωής, ενώ το κόκκινο χρώμα συμβολίζει το αίμα του Χριστού. Παλιότερα συνήθιζαν να τοποθετούν το πρώτο κόκκινο αβγό στο εικονοστάσι του σπιτιού για να ξορκίζουν το κακό, έθιμο που κρατάει ακόμα και σήμερα.


Μέρα κορύφωσης του θείου δράματος είναι η Μεγάλη Παρασκευή, με την Αποκαθήλωση από το σταυρό και την Ταφή του Χριστού. Λόγω του πένθους της ημέρας οι νοικοκυρές δεν ασχολούνται με τις δουλειές του σπιτιού, αποφεύγοντας ακόμη και το μαγείρεμα. Με λουλούδια που μαζεύουν ή αγοράζουν, γυναίκες και παιδιά πηγαίνουν στις εκκλησίες για να στολίσουν τον Επιτάφιο. Το πρωί της Μεγάλης Παρασκευής γίνεται στις εκκλησίες αναπαράσταση της ταφής του Χριστού και το ίδιο απόγευμα η περιφορά του Επιταφίου.


Από το πρωί του Μεγάλου Σαββάτου ξεκινούν οι ετοιμασίες για το γιορτινό τραπέζι της Ανάστασης και οι νοικοκυρές μαγειρεύουν τη μαγειρίτσα. Λίγο πριν τα μεσάνυχτα οι πιστοί συγκεντρώνονται στις εκκλησίες κρατώντας λευκές λαμπάδες, τις οποίες ανάβουν με το «Άγιο φως», που μοιράζει ο ιερέας. Όταν ο τελευταίος ψάλλει το «Χριστός Ανέστη», οι πιστοί ανταλλάσσουν ευχές και το λεγόμενο «φιλί της Αγάπης».

Με το «Άγιο φως» συνηθίζουν να σταυρώνουν το ανώφλι της εξώπορτας των σπιτιών τρεις φορές για καλή τύχη. Κατόπιν κάθονται γύρω από το γιορτινά στρωμένο τραπέζι για να τσουγκρίσουν τα κόκκινα αυγά και να γευματίσουν με την παραδοσιακή μαγειρίτσα.

Το πρωί της Κυριακής σουβλίζεται σε πολλές περιοχές της χώρας ο οβελίας. Σε άλλες πάλι, το κρέας για το πασχαλινό τραπέζι, αρνί ή κατσίκι κατά περίπτωση, ψήνεται στο φούρνο. Μέσα σε εορταστική ατμόσφαιρα ακολουθεί πλούσιο γεύμα και το γλέντι διαρκεί συνήθως μέχρι αργά το βράδυ.