Δευτέρα 18 Ιανουαρίου 2016

Εκοιμήθη ο π. Μάριος Πανουτσόπουλος -Πένθος στην ενορία του Αγ. Κωνσταντίνου στην Αρόη

Συγκίνηση προξένησε η δυσάρεστη είδηση της εκδημίας του ιερέως Μάριου Πανουτσόπουλου, εφημέριου του ιερού ναού των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης Αρόης Πατρών, σε ηλικία 70 ετών.
Ο εκλιπών είχε συνολικά υπηρετήσει την ιεροσύνη για 40 χρόνια και υπήρξε ένας πολύ καλός και ευγενής άνθρωπος, ιδιαίτερα αγαπητός στην ενορία του στην Αρόη.
Μιλώντας στο thebest.gr ο συνεφήμεριος του στο ναό των Αγ. Κωνσταντίνου και Ελένης Αρόης, π. Παναγιώτης Ταρσινός, υπεύθυνος του Φιλοπτώχου ταμείου της Μητροπόλεως Πατρών, είναι μία σημαντική απώλεια για την ενορία της Αρόης και την Πάτρα. Ο εκλιπών έχει αφήσει τις αγαθότερες αναμνήσεις και όλο το τελευταίο διάστημα των σχεδόν 4 ετών που ήταν άρρωστος και πλέον αδυνατούσε να εκτελέσει τα λειτουργικά του καθήκοντα, όλοι στην ενορία ρωτούσαν με ενδιαφέρον, ανησυχούσαν και προσεύχονταν γι’ αυτόν.
Ο ιερέας Μάριος Πανουτσόπουλος καταγόταν από το Πεύκο Καλαβρύτων και τα τέσσερα πρώτα χρόνια της ιεροσύνης του, είχε υπηρετήσει στο Βασιλικό Ερυμάνθου. Στο νεκροταφείο Βασιλικού μάλιστα θα γίνει η ταφή του. Όλα τα υπόλοιπα χρόνια διατέλεσε ιερεύς στην πολυπληθή ενορία του ιερού ναού των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης Αρόης ενώ παράλληλα ήταν και καθηγητής θεολόγος στην μέση εκπαίδευση. Ο εκλιπών είχε μεγάλη αγάπη για τα νέα παιδιά, τα οποία και συμβούλευε.
«Ήταν ένας ευγενής και απλός άνθρωπος, ειρηνικός, γεμάτος καλοσύνη που του άρεσε να βλέπει τον συνάνθρωπο του να γελάει, να είναι χαρούμενος, απολάμβανε το γέλιο και τη χαρά. Ήταν πάντα συνεπής στα καθήκοντα του και οι πάντες είχαμε κάτι καλό να σκεφτούμε γι’ αυτόν. Μάλιστα ο σεβασμιότατος Μητροπολίτης Πατρών κ.κ. Χρυσόστομος του είχε δώσει και τον βαθμό της ιεροσύνης, του Πρωτοπρεσβύτερου.
Δυστυχώς λόγω των προβλημάτων υγείας του τα τέσσερα τελευταία χρόνια δεν μπορούσε πια να λειτουργεί και να έρχεται στο ναό. Είχε έρθει απ’ όσο θυμάμαι μία φορά στον εσπερινό αλλά έκτοτε δεν τα ξανακατάφερε. Έχει τρία παιδιά και η μία του κόρη εργάζεται στο Νοσοκομείο Πατρών “Ο Άγιος Ανδρέας”. Ως καθηγητής θεολόγος είχε διδάξει σε σχολείο στα Τριπόταμα αλλά και στην Πάτρα. Είναι μία σημαντική απώλεια», ανέφερε συγκινημένος στο thebest.gr ο π. Παναγιώτης Ταρσινός, ο οποίος συνυπηρέτησε επί 28 χρόνια με τον π. Μάριο Πανουτσόπουλο στο ναό της Αρόης.
Ως ένα πολύ καλό ιερέα, απλό και με αγάπη και στήριξη στα νέα παιδιά, τον χαρακτήρισαν ενορίτες της περιοχής.
Ο εκλιπών ήταν παντρεμένος με την πρεσβυτέρα Κυριακούλα Πανουτσοπούλου και είχαν αποκτήσει τρία παιδιά, την Δήμητρα, την Αθανασία και τον Βασίλη.
Η σορός του θα βρίσκεται στο ναό στην Αρόη από τις 7 το πρωί του Σαββάτου 16 Ιανουαρίου 2016. Θα ψαλεί η Θεία λειτουργία, θα διαβαστεί το ιερό Ευαγγέλιο, όπως επιτάσσει το εκκλησιαστικό τυπικό ενώ η εξώδιος ακολουθία θα ξεκινήσει στις 12 το μεσημέρι. Θα προεξάρχουν ο σεβασμιότατος Μητροπολίτης Πατρών κ.κ. Χρυσόστομος και ο Θεσοφιλέστατος Επίσκοπος Κερνίτσης κ.κ. Χρύσανθος.
Επιμέλεια κειμένου - ΤΑΚΗΣ Γ. ΜΑΡΤΑΤΟΣ (http://www.thebest.gr/)

Σάββατο 16 Ιανουαρίου 2016

Πότε θα προβληθεί η εκπομπή ''60 λεπτά Ελλάδα'' με θέμα την περιοχή των Καλαβρύτων

Η γνωστή εκπομπή του ALPHA με τον  Νίκο Μάνεση κατέγραψε τις μέρες που πέρασαν πολλά από τα ενδιαφέροντα σημεία και ανθρώπους της ευρύτερης περιοχής Καλαβρύτων. Οδοντωτός, χιονοδρομικό, μουσείο ολοκαυτώματος, τόπος εκτέλεσης, Κλειτορία, Κέρτεζη, πλανητέρο ήταν μερικά από τα κύρια σημεία που εστίασε η εκπομπή.
Σύμφωνα με πληροφορίες του kalavrytanet η εκπομπή είναι προγραμματισμένο να προβληθεί την 11/2/2016 εκτός απροόπτου, διαφορετικά θα την δούμε στις οθόνες στις18/2/2016.
πηγή:http://www.kalavrytanet.com/

Εγκατάσταση ενημερωτικού Infokiosk στην πλατεία των Καλαβρύτων

Κατόπιν ενεργειών του Φορέα Διαχείρισης Χελμού-Βουραϊκού και σε συνεργασία με την Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας και το Δήμο Καλαβρύτων, πρόκειται να τοποθετηθεί στον πεζόδρομο των Καλαβρύτων ενημερωτικό Infokiosk με σύνδεση στο INTERNET για την καλύτερη ενημέρωση και διευκόλυνση των επισκεπτών στην περιοχή.
Παρακαλούνται όσοι επαγγελματίες της περιοχής επιθυμούν τα στοιχεία τους να συμπεριληφθούν στην εφαρμογή για την προβολή των Υπηρεσιών/Προϊόντων τους, να στείλουν ένα αίτημα ενδιαφέροντος στην ηλεκτρονική διεύθυνση fdxb@otenet.gr.

πηγή:http://www.kalavrytanet.com/

Παρασκευή 15 Ιανουαρίου 2016

ΠΛΑΝΗΤΕΡΟΥ: Ιατροφαρμακευτικό υλικό από την ΕΝΩΣΗ ΜΥΛΩΝ-ΥΔΡΟΤΡΙΒΩΝ-ΙΧΘΥΟΤΡΟΦΕΙΩΝ στο κοινοτικό Ιατρείο

H Ένωση Μύλων – Υδροτριβών και Ιχθυοτροφείων Πλανητέρου, ανταποκρινόμενη στο αίτημα τουΚέντρου Υγείας Κλειτορίας,παρέδωσε φάρμακα και υγειονομικό υλικό στο κοινοτικό ιατρείο Πλανητέρου.
Το υλικό παρέδωσε ο αντιπρόεδρος της Ένωσης και Πρόεδρος της τοπικής κοινότητας, Απόστολος Παπαϊωάννου  στην ιατρό Γεωργία Κωτσέλα (ΦΩΤΟ).
Τέτοιες ενέργειες όπως αυτή της Ένωσης Μύλων – Υδροτριβών και Ιχθυοτροφείων Πλανητέρου, που βρίσκονται πάντα στο πλευρό των συνανθρώπων μας που έχουν ανάγκη, είναι άξιες συγχαρητηρίων και ευχόμαστε παρόμοιες δράσεις να δούμε και από άλλες Ενώσεις και Συλλόγους. (kalavrytapress)

Πέμπτη 7 Ιανουαρίου 2016

Η Αγία Λαύρα και Μέγα Σπήλαιο από ψηλά (videο).

stigmiotypo_apo_2015-11-18_15-06-57 (1)Ένα μικροσκοπικό ελικόπτερο που διαθέτει κάμερες και ο χειρισμός του γίνεται από το έδαφος έδωσε υπέροχες εικόνες από τα δυο ιστορικά μοναστήρια των Καλαβρύτων. Πρόκειται για δουλειά που έκανε  ο κ. Κωνσταντίνος Αναγνώστου από την Χίο με τη βοήθεια ενός drone. Konstantinos Mil. Anagnostou – www.chiosphotos.gr


ΔΑΦΝΗ ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ: Έφυγε ο γητευτής των αλόγων…


tragkas 3Την τελευταία του πνοή άφησε το πρωί της Τετάρτης  09/12/15 ο Βασίλης Τράγκας σε ηλικία 93 χρονών.

Ο τελευταίος σαγματοποιός, πεταλωτής αλλά και ο τελευταίος εκτροφέας αλόγων της εξαιρετικής ράτσας “Πηνείας» δεν είναι πια ανάμεσά μας. Ο κυρ Βασίλης γεννημένος στις 17/07/1923 έφυγε πλήρης ημερών αφήνοντας πίσω σύζυγο, παιδιά, εγγόνια και δισέγγονα.
Δημιούργησε μια μεγάλη, υπέροχη οικογένεια και έζησε μια ενάρετη ζωή με αξίες και ιδανικά που κατάφερε να μεταλαμπαδεύσει στα παιδιά του.
Έφτιαξε αμέτρητα σαμάρια και καπιστράνες, πετάλωσε χιλιάδες ζώα, πήρε μέρος σε εκθέσεις αλλά και σε ιππικούς αγώνες και έκανε γνωστή την τέχνη του σε όλη τη χώρα. Μια τέχνη που την αφήνει παρακαταθήκη στον γιο του Λάμπη και στους εγγονούς του που συνεχίζουν την παράδοση.
Τα βαθιά γεράματα δεν κατάφεραν να τον κρατήσουν μακριά από τη μεγάλη του αγάπη, τα άλογα, και όλοι τον θυμούνται τις τελευταίες μέρες δίπλα τους να τα φροντίζει.
Η κηδεία έγινε την Πέμπτη στις 12:00 το μεσημέρι στον Ιερό ναό του Αγίου Χαραλάμπους στη Δάφνη, σε μια εκκλησία που αγάπησε και που δεν παρέλειπε να ψέλνει κάθε Κυριακή.
Καλό ταξίδι μπαρμπα-Βασίλη!
Πηγή:kalavrytapress

Τετάρτη 6 Ιανουαρίου 2016

Θεοφάνεια στην Αγία Λαύρα



 Χωρίς μικροφωνική, και ιδιαίτερο φωτισμό από πολυτελείς πολυελαίους έγινε η θεία λειτουργία για τα Θεοφάνεια στην Ι.Μ. Αγίας Λαύρας. Μόνο το φως των δεκάδων κεριών και όσο φυσικό φως χωρούσε να περάσει από τα μικρά ανοίγματα του τρούλου ήταν αρκετό για να τελεστεί η θεία λειτουργία και με την συνοδεία του καμπαναριού της μονής να ψαλεί το ''εν ιορδάνη ...'' .

Μετά τον αγιασμό και το αντίδωρο οι λιγοστοί πιστοί οδηγήθηκαν στο αρχονταρίκι της Μονής, όπου απόλαυσαν καταπληκτικές δίπλες ,κουλουράκια κ.α  και αντάλλαξαν ευχές πίνοντας σε μια υπέροχη θέα τον Ελληνικό καφέ.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ  



Πηγή: http://www.kalavrytanet.com/

Δευτέρα 4 Ιανουαρίου 2016

Συγκέντρωση αγαθών και ειδών πρώτης ανάγκης, από τον Πολιτιστικό Σύλλογο Μανεσίου

Για δεύτερη συνεχή χρονιά με μεγάλη επιτυχία ολοκληρώθηκε και φέτος η συγκέντρωση τροφίμων και διαφόρων αγαθών πρώτης ανάγκης με  πρωτοβουλία του  Πολιτιστικού Συλλόγου Μανεσίου από κοινού με την  τοπική εκκλησία και το δημοτικό και νηπιαγωγείο Μανεσίου.Σκοπός μας ήταν η καλυτέρευση της ποιότητας ζωής των συναθρώπων μας που δυσκολεύονται να καλύψουν τις βασικές τους ανάγκες.
Τα πράγματα τα οποία συγκεντρώθηκαν στην αίθουσα του τοπικού μας ιατρείου  παραδώθησαν το Σάββατο 19 Δεκεμβρίου 2015 στον Ιερό ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου στα Καλάβρυταπροκειμένου να διανεμηθούν σε άπορες οικογένειες με οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα και ανέργους της Ιεράς Μητρόπολης Καλαβρύτων και Αιγιαλείας.
Ευχαριστούμε  όλους τους  συγχωριανούς μας καθώς και τους κατοίκους της ευρύτερης περιοχής που ανταποκρίθηκαν και στάθηκαν στο πλευρό μας σε αυτή μας την προσπάθεια.
Σίγουρα στις δύσκολες αυτές μέρες που βιώνει ο τόπος μας  καταφέραμε να δώσουμε ελπίδα και χαμόγελο σε μερικούς συνανθρώπους μας.
Αγαπητοί φίλοι και συγχωριανοί, μόνο όλοι μαζί, ενωμένοι με αισθήματα αλληλεγγύης και ανιδιοτέλειας, μπορούμε να τα καταφέρουμε και να αντιμετωπίσουμε τις δυσκολίες που ζούμε. Ας χαρίζουμε σε όλους τους συνανθρώπους μας Aγάπη και Eλπίδα!
Η χαρά η δική τους ας βασιλεύει για πάντα στις καρδιές μας.
πηγή:http://www.kalavrytanet.com/

Κυριακή 3 Ιανουαρίου 2016

Πως θα περάσετε τις αλυσίδες στο αυτοκινητό σας. (Video)



Την περίοδο του χειμώνα είναι απαραίτητο, σύμφωνα με τον κώδικα οδικής κυκλοφορίας, ο οδηγός του οχήματος που θα βρεθεί σε χιονισμένο οδόστρωμα να έχει μαζί του αντιολισθητικές αλυσίδες. Μέχρι εδώ όλα καλά, είναι πιθανό όμως οι συνθήκες να επιβάλουν στον οδηγό να ''φορέσει'' στους τροχούς που το οχημά του μεταδίδει την κίνηση τις αλυσίδες. Επειδή η εμπειρία έχει αποδείξει ότι παρα πολλοί οδηγοί δεν ξέρουν να χρησιμοποιούν αυτό το αξεσουάρ με αποτέλεσμα να  διακόπτουν την πορεία τους άδοξα ή ακόμα χειρότερα να θέτουν σε σοβαρό κίνδυνο τους επιβάτες τους ή άλλα αυτοκίνητα. Στο video που ακολουθεί δείτε πόσο απλά δραπετεύετε από το χιόνι και τον πάγο.

Εικόνες ντροπής. Άγνωστοι λεηλάτησαν το δημοτικό σχολείο Σουδενών

Εικόνες ντροπής στο δημοτικό σχολείο  Σουδενών. Άγνωστοι ή μάλλον πιο πιθανό γνωστοί, συμπεριφέρθηκαν με βανδαλισμό σε ένα ιστορικό κτήριο, σε ένα σχολειό που επί πάρα πολλά χρόνια στέγασε σωματικά και πνευματικά τους κατοίκους του ορεινού χωριού. Από αυτό το σχολείο σε πέτρινα χρόνια βγήκαν επιτυχημένοι άνθρωποι που συνέχισαν τις σπουδές τους και καταξιώθηκαν στην Ελληνική κοινωνία. Η αγανάκτηση των κατοίκων που σήμερα ζουν στο όμορφο χωριό ξεχειλίζει και όπως γράφει η Ιωάννα Χαραλαμποπούλου


Το δημοτικό σχολείο Σουδενών έχει χαρακτηριστεί ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο το οποίο χρειάζεται ειδική κρατική προστασία γιατί αποτελεί αξιόλογο δείγμα σχολικού κτηρίου σημαντικό για την μελέτη της ιστορίας και της αρχιτεκτονικής και είναι άμεσα και άρρηκτα συνδεμένο με τις μνήμες πολλών γενιών . Δυστυχώς όμως κάπoιοι ''έξυπνοι'', ''μάγκες'' δεν σεβάστηκαν την ιστορία του, μπήκαν μέσα και το λεηλάτησαν. Εικόνες ντροπής και αίσχους και δυστυχώς αυτοί οι ψευτόμαγκες μπορεί να είναι και αυτοί που κάθισαν σε αυτά τα θρανία και έμαθαν τα πρώτα τους γράμματα.
http://www.kalavrytanet.com/

Το κόψιμο της βασιλόπιτας είναι από τα ελάχιστα αρχέγονα έθιμα που επιβιώνουν.

Η αναζήτησή μας για τις ρίζες του εθίμου της βασιλόπιτας, μας οδηγεί πίσω, στην αρχαιότητα, στις προσφορές άρτου ή και μελιπήκτων των αρχαίων ημών προγόνων, προς τους θεούς, κατά τη διάρκεια εορτών. Αναφέρει ο λαογράφος Φίλιππος Βρετάκος (“Οι δώδεκα μήνες του έτους και αι κυριώτεραι εορταί των”):

“Οι πρόγονοί μας εις την αρχαιότητα κατά τας μεγάλας αγροτικάς εορτάς προσέφερον εις τους θεούς, ως απαρχήν, έναν άρτον. Επί παραδείγματι κατά την εορτήν του θερισμού, που ελέγετο Θαλύσια και ήτο αφιερωμένη εις την Δήμητρα, κατασκευάζετο από το νέον σιτάρι ένας μεγάλος εορταστικός άρτος (ένα καρβέλι), που ελέγετο “Θαλύσιος άρτος”, κατά δε την προς τιμήν Απόλλωνος εορτήν των Θαργηλίων εψήνετο, κατά το έθιμον,ο “θάργηλος άρτος”. (περισότερα εδώ)
——————————————-
Στο Σέλινιο Χανίων, για παράδειγμα, ζυμώνονταν με λάδι, αλεύρι , ζάχαρη και πολλά μυρωδικά, σύμβολα της αφθονίας των οικογενειακών αγαθών. Και μόλις την έστρωνε η νοικοκυρά στο ταψί, σχεδίαζε στην όψη της με πιρούνι τσιμπητό σταυρό και άλλα πλουμίδια , που σκοπό είχαν να εξορκίσουν το κακό μάτι. Παρόμοια πίτα, με ζάχαρη και μυρωδικά, ετοίμαζαν και στις Κυδωνίες. Κι επί πλέον με κλειδί τη στόλιζαν με παράξενα σχήματα, για να κλειδώσουν την κακογλωσσιά, ενώ με δαχτυλήθρα, σύμβολο της νοικοκυροσύνης, γέμιζαν με σχέδια τα ενδιάμεσα κενά, για να είναι οι γυναίκες του σπιτιού γερές και προκομμένες.
Γλυκές βασιλόπιτες συνήθιζαν κυρίως στα αστικά κέντρα, αλλά και σε αρκετές αγροτικές περιοχές της πατρίδας μας. Τα υλικά ήταν περίπου τα ίδια. Ποίκιλε μόνο, από τόπο σε τόπο και από οικογένεια σε οικογένεια, ο τρόπος διακόσμησής της, “τα γράμματα” όπως έλεγαν. Στολίδια δηλαδή από ζυμάρι, που το καθένα αντιστοιχούσε σε μια ευχή, έναν πόθο ή μια λαχτάρα. Ετσι η γυναίκα του γεωργού “έγραφε” στην πίτα το αλέτρι, τα ζωντανά, τα στάχυα, τα σακιά με το γέννημα, για να τα ευλογεί ο Αι-Βασίλης και να δώσει η χάρη του πλούσια σοδειά. Η γυναίκα του τσέλιγκα το μαντρί, τα πρόβατα ,τα σκυλιά, τις καρδάρες με το γάλα .Η γυναίκα του αμπελουργού τα κούτσουρα, το βαρέλι, το πατητήρι και ό,τι άλλο ποθούσε η καρδιά της να ευλογεί ο καλοσυνάτος Αγιος.
Η παραδοσιακή Μικρασιάτικη βασιλόπιτα ήταν πολύ εντυπωσιακή σε εμφάνιση και γεύση. Εμοιαζε με ένα μεγάλο τραγανό πεντανόστιμο μπισκότο στολισμένο με δικέφαλο αετό στη μέση, ενδόμυχο ίσως πόθο και ευχή για εθνική νεκρανάσταση και ανασύσταση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Η Κωνσταντινουπολίτικη πάλι βασιλόπιτα ήταν γλυκιά, φουσκωτή, αρωματισμένη με χίλια δυο μπαχαρικά και έφερε στο μέσον μεγάλο Β, το αρχικό του Αι- Βασίλη, ή το αρχικό του ονόματος του νοικοκύρη, ενώ γύρω χαραγμένα ξόμπλια με το ψαλίδι, παρέπεμπαν σε πουλιά με ανοιγμένα φτερά.
Ομως η περισσότερο συνηθισμένη πατροπαράδοτη ελληνική πρωτοχρονιάτικη πίτα ήταν η αλμυρή, πολύφυλλη και με κύριο στοιχείο γέμισης το κρέας, όπου τις ενδόμυχες ευχές και τον βαθύτερο συμβολισμό δεν έκρυβε η διακόσμηση. Αλλωστε δεν έμεναν περιθώρια για στολίδια, αφού πάνω και κάτω είχε αλλεπάλληλα καλοβουτυρωμένα φύλλα, που κατά τόπους τα ονόμαζαν “πέταρα”. Το πολύ-πολύ το επιφανειακό φύλλο, αισθητά μεγαλύτερο, ρίχνονταν κυματιστό, ώστε η επιφάνεια της πίτας να είναι πλούσια, ανάγλυφη, κυματιστή εκφράζοντας έτσι την ευχή για αφθονία των οικιακών αγαθών, σαν το κύμα της απέραντης θάλασσας. Στην αλμυρή πίτα οι ευχές, τα μαντέματα και οι συμβολισμοί εκφράζονταν κυρίως με τα “σημάδια”, που θα έκρυβε η νοικοκυρά στη βάση της ,πέρα από το πατροπαράδοτο νόμισμα για τον τυχερό του χρόνου.
Ετσι, για παράδειγμα, η ηπειρώτικη παράδοση απαιτούσε βασιλόπιτα με κοτόπουλο, χοντροκομμένο αρνίσιο κιμά ή ολόκληρα κομμάτια χοιρινό κρέας ,ανάμικτα με τραχανά, πράσα και αυγά. Και εκτός από το νόμισμα, ανάλογα με το επάγγελμα των μελών της οικογένειας, σαν “σημάδια”, μικρό ξυλάκι για υγεία των αγωγιατών, μικρό κουκουνάρι για τους ξυλοκόπους, φύλλο πουρνάρι για τον τσομπάνο, άχυρο για τον γεωργό, σταυρουδάκι για το καλό του σπιτιού ή διάφορους καρπούς, όπως σπυρί στάρι, κουκί, φασόλι, καλαμπόκι και ό,τι άλλο ποθούσε η καρδιά τους να ευλογεί και να χιλιάζει η χάρη του Αι- Βασίλη.
Στη Δυτική Μακεδονία και στη Θράκη, όταν έρχονταν ο καιρός, να μοιράσει ο πατέρας της μεγάλης πατριαρχικής οικογένειας το βιός του στους γιους, άφηνε στη χάρη του Αι-Βασίλη να κρίνει το τι έπρεπε να πάρει ο καθείς. Ετσι στη μεγάλη βασιλόπιτα τα “σημάδια” δεν έμπαιναν για ευχή, αλλά για ” τάξιμο”. Και τα κομμάτια της τη χρονιά εκείνη τα ονόμαζαν “φιλιά”. Σ΄ όποιου γιου το “φιλί” έπεφτε το νόμισμα, θα έπαιρνε το σπίτι. Σ΄ όποιου το φασόλι, το ποτιστικό χωράφι. Το στάρι, το ξηρικό χωράφι. Η κληματόβεργα, το αμπέλι. Το άχερο τα ζωντανά κ.λ.π. Αλλά και η κοπή της βασιλόπιτας γίνονταν με αληθινή ιεροπρέπεια. Πρώτα ο νοικοκύρης την έστρεφε τρεις φορές στο όνομα της Αγίας Τριάδος. Επειτα έκανε με κλειδί , με μαχαίρι ή με πιρούνι τρεις φορές το σημείο του σταυρού, για να κόβεται η κακογλωσσιά, να κλειδώνονται τα κακά στόματα ή να αποτρέπεται το κακό μάτι. Και την ώρα ακριβώς, που άλλαζε ο χρόνος, άρχιζε να ονοματίζει τα κομμάτια, με καθιερωμένη πάντα σειρά Πρώτο ήταν του Αι-Βασίλη. Επειτα του Χριστού και της Παναγίας, του σπιτιού και στη σειρά όλων των μελών της οικογένειας, κατά ηλικία , αρχίζοντας από τους μεγαλύτερους και καταλήγοντας στα παιδιά. Κομμάτι έκοβε και για τους φτωχούς, τα ζωντανά, τα χωράφια και τα αμπέλια, το μύλο και τη βάρκα, γιατί όλα έπρεπε να πάρουν την ευλογία του Αι-Βασίλη. Και σαν απόσωνε τον εορταστικό δείπνο η οικογένεια, ο νοικοκύρης κατέβαινε στο στάβλο, να ταΐσει την πίτα τους στα ζωντανά, ενώ την επαύριο θριμάτιζε και σκορπούσε το δικό τους κομμάτι στα κτήματα και στα αμπέλια.
Σε μερικούς τόπους, όπως στην Κάρπαθο και τη Σκύρο, έπλαθαν ξεχωριστή πίτα για τα μεγάλα ζώα, τους πολύτιμους συνεργάτες του νοικοκύρη στον καθημερινό μόχθο, την οποία ονόμαζαν “βουόπιτα” ή “βοδόκλουρα” και θριματισμένη, με λίγο αλάτι, τους την τάιζαν ανήμερα της πρωτοχρονιάς. Στα Χάσια,ξεχωριστή πίτα έπλαθαν και για τον τσομπάνο, τον βοσκό των προβάτων. Αφού η οικογένεια θα είχε κόψει τη δική της πίτα, λίγο μετά τα μεσάνυχτα οι άντρες του σπιτιού πήγαιναν στη στάνη να κόψουν και την πίτα του τσομπάνου και μαζί του τραγουδούσαν και γελούσαν και χόρευαν ως το πρωί σε πασίχαρο γλέντι, που το σεκοντάριζαν τα βελάσματα των προβάτων και των κατσικιών. Στην πίτα εκείνη το νόμισμα δεν είχε καμιά σημασία. Αντ΄ αυτού έβαζαν ένα κουλουριασμένο ξυλάκι, που το έλεγαν “μαντρί” και το θεωρούσαν σαν κάτι ιερό . Γι αυτό κι όποιος το εύρισκε, το παράχωνε στη στάνη, σε μέρος που δεν θα το πατούσαν άνθρωποι και ζώα.
Στην αρχοντική Σιάτιστα η παράδοση ήθελε δύο βασιλόπιτες. Μιά γλυκιά και μια αλμυρή με φύλλα. Την γλυκιά έκοβαν τα μεσάνυχτα, στην αλλαγή του χρόνου, για να τους φέρει γλυκές μέρες. Την αλμυρή, που περιείχε και το ασημένιο νόμισμα “το δώρο”, όπως το έλεγαν, την ονόμαζαν “του σπιτιού”, την έκοβαν στο εορταστικό μεσημεριανό τραπέζι της πρωτοχρονιάς , και ο τυχερός άναβε με το νόμισμα λαμπάδα για το καλό όλης της οικογένειας. Η πίτα εκείνη περιείχε επί πλέον και σταυρουδάκι από χλωρά κλαράκια για υγεία και ευτυχία.
αναδημοσίευση
—————————————-
Στην ορθόδοξη παράδοση
Το έθιμο των ημερών απαιτεί ένα γλυκό «τυχερό» παιχνίδι …την κοπή της Βασιλόπιτας. Πολλές συνταγές κυκλοφορούν όμως όλες έχουν ένα βασικό συστατικό …το πολυπόθητο φλουρί! Πριν την κόψετε, διαβάστε την ιστορία της.
Η ιστορία της βασιλόπιτας, είναι μια ιστορία που συνέβηκε πριν από εκατοντάδες χρόνια, πριν από 1500 χρόνια περίπου, στην πόλη Καισαρεία της Καππαδοκίας, στη Μικρά Ασία. Ο Μέγας Βασίλειος ήταν δεσπότης της Καισαρείας και ζούσε αρμονικά με τους συνανθρώπους του, με αγάπη, κατανόηση και αλληλοβοήθεια
Κάποια μέρα όμως, ένας αχόρταγος στρατηγός – τύραννος της περιοχής, ζήτησε να του δοθούν όλοι οι θησαυροί της πόλης της Καισαρείας, αλλιώς θα πολιορκούσε την πόλη για να την κατακτήσει και να τη λεηλατήσει.
Ο Μέγας Βασίλειος ολόκληρη τη νύχτα προσευχόταν να σώσει ο Θεός την πόλη. Ξημέρωσε η νέα μέρα και ο στρατηγός αποφασισμένος με το στρατό του περικύκλωσε αμέσως την Καισαρεία. Μπήκε με την ακολουθία του και ζήτησε να δει το Δεσπότη, ο οποίος βρισκόταν στο ναό και προσευχόταν. Με θράσος και θυμό ο αδίστακτος στρατηγός απαίτησε το χρυσάφι της πόλης καθώς και ότι άλλο πολύτιμο υπήρχε στην πόλη.
Ο Μέγας Βασίλειος απάντησε ότι οι άνθρωποι της πόλης του δεν είχαν τίποτε άλλο πέρα από πείνα και φτώχεια, δεν είχαν να δώσουν τίποτε αξιόλογο στον άρπαγα στρατηγό. Ο στρατηγός με το που άκουσε αυτά τα λόγια θύμωσε ακόμα περισσότερο και άρχισε να απειλεί τον Μέγα Βασίλειο ότι θα τον εξορίσει πολύ μακριά από την πατρίδα του ή κι ακόμη μπορεί να τον σκοτώσει.
Οι χριστιανοί της Καισαρείας αγαπούσαν πολύ το Δεσπότη τους και θέλησαν να τον βοηθήσουν. Μάζεψαν λοιπόν από τα σπίτια τους ότι χρυσαφικά είχαν και του τα πρόσφεραν, ώστε δίνοντάς τα στο σκληρό στρατηγό να σωθούν. Στο μεταξύ ο ανυπόμονος στρατηγός κόντευε να σκάσει από το κακό του. Διέταξε αμέσως το στρατό του να επιτεθεί στο φτωχό λαό της πόλης.
Ο Δεσπότης, ο Μέγας Βασίλειος, που ήθελε να προστατέψει την πόλη του προσευχήθηκε και μετά παρουσίασε στο στρατηγό ότι χρυσαφικά είχε μαζέψει μέσα σε ένα σεντούκι. Τη στιγμή όμως που ο στρατηγός πήγε να ανοίξει το σεντούκι και να αρπάξει τους θησαυρούς, με το που ακούμπησε τα χέρια του πάνω στα χρυσαφικά έγινε το θαύμα!
‘Όλοι οι συγκεντρωμένοι είδαν μια λάμψη και αμέσως μετά έναν λαμπρό καβαλάρη να ορμάει με το στρατό του επάνω στον σκληρό στρατηγό και τους δικούς του. Σε ελάχιστο χρόνο ο κακός στρατηγός και οι δικοί του αφανίστηκαν. Ο λαμπρός καβαλάρης ήταν ο Άγιος Μερκούριος και στρατιώτες του οι άγγελοι.
Έτσι σώθηκε η πόλη της Καισαρείας. Τότε όμως, ο δεσπότης της, ο Μέγας Βασίλειος, βρέθηκε σε δύσκολη θέση! Θα έπρεπε να μοιράσει τα χρυσαφικά στους κατοίκους της πόλης και η μοιρασιά να είναι δίκαιη, δηλαδή να πάρει ο καθένας ό,τι ήταν δικό του. Αυτό ήταν πολύ δύσκολο. Προσευχήθηκε λοιπόν ο Μέγας Βασίλειος και ο Θεός τον φώτισε τι να κάνει. Κάλεσε τους διακόνους και τους βοηθούς του και τους είπε να ζυμώσουν ψωμάκια, όπου μέσα στο καθένα ψωμάκι θα έβαζαν και λίγα χρυσαφικά. Όταν αυτά ετοιμάστηκαν, τα μοίρασε σαν ευλογία στους κατοίκους της πόλης της Καισαρείας. Στην αρχή όλοι παραξενεύτηκαν, μα η έκπληξή τους ήταν ακόμη μεγαλύτερη όταν κάθε οικογένεια έκοβε το ψωμάκι αυτό κι έβρισκε μέσα τα χρυσαφικά της. Ήταν λοιπόν ένα ξεχωριστό ψωμάκι, η βασιλόπιτα . Έφερνε στους ανθρώπους χαρά κι ευλογία μαζί. Από τότε φτιάχνουμε κι εμείς τη βασιλόπιτα με το φλουρί μέσα, την πρώτη μέρα του χρόνου, τη μέρα του Αγίου Βασιλείουwww.glykokyriakis.gr