Τρίτη 4 Μαρτίου 2014

Το Σερμπέτι, το Κουρμπέτι, το ρουσφέτι , το αλισβερίσι, και το νταραβέρι !!!

Γελοιογραφία με λεζάντα
"τα αποτελέσματα των φόρων του Τρικούπη"
που δημοσιεύθηκε στο Νέο Αριστοφάνη
στις 28 Νοεμβρίου 1887. Αθήνα, Ε.Λ.Ι.Α.

Του Δημήτρη Σταθακόπουλου      
Το Σερμπέτι / Sharbat ή Sherbet (Αραβικά:شربت Sharbt ), στα  Περσικά/ Ουρντού: شربتSharbat και στα  Τούρκικα: Şerbet,  είναι ένα δημοφιλές ποτό της δυτικής και νότιας Ασίας που παρασκευάζεται από φρούτα ή πέταλα λουλουδιών  και υπάρχουν αναφορές του  στο βιβλίο του Zakhireye Khwarazmshahi, Gorgani στα Πέρσικα τον 12ο αιώνα.  Δημοφιλές σε Ινδούς, Μογγόλους και οθωμανούς. Είναι γλυκό και σερβίρεται παγωμένο. Μπορεί να σερβιριστεί και σε συμπυκνωμένη  μορφή που τρώγεται με το κουτάλι,  ή να αραιωθεί με νερό.
Οι τεχνικές παρασκευής του , ειδικά τα πέταλα λουλουδιών και ενδεχομένως το μέλι ( αν του βάλουν ), ενδεχομένως να έχει σχέση και με το αρχαίο υδρόμελον(ι) και ήταν διαχρονικά αγαπημένο ποτών και των ελλήνων της Μ. Ασίας και της Πόλης.
Του δίνουν και φαρμακευτική αξία οι περί την αγιουβέρδα ασχολούμενοι .
Η λέξη είναι συγγενής με το σιρόπι στα αγγλικά, αλλά και το το γαλλικό "σορμπέ", και την ιταλική "sorbetto".
Το Κουρμπέτι/ Gurbet / غريب / غير / معروف : σημαίνει ξένη γή, μακρινός τόπος, απών από το σπίτι  . Αραβοπερσική επιρροή στα οθωμανικά και από  εκεί στα ελληνικά. Οι έλληνες με την έκφραση : «χρόνια στο Κουρμπέτι», εννούσαν πώς είναι περπατημένοι και έχουν δεί τον κόσμο με τα καλά και τα κακά του , ξέρουν την αγορά , την πιάτσα piazza =πλατεία στα ιταλικά ) και έχουν διαβεί τιςρούγες  ( rouga ομοίως μικρές πλατείες στις οποίες κατέληγαν μικροί δρόμοι/ στενά,  στα βενετσιάνικα όμως ) και επομένως δεν πιάνονται κορόϊδα. Αυτή την έννοια δεν την έδιναν οι οθωμανοί, άραβες και πέρσες στη λέξη.
Το ρουσφέτι/ rüşvet/ رشوة . Στα οθωμανικά με αραβική επιρροή σήμαινε, δίνω  τα χρήματα ή δώρα , ως δωροδοκία σ’ έναν υπεύθυνο αξιωματούχο/υπάλληλο , για να διεκπεραιώσει μιά δουλειά μου. Και στα ελληνικά είχε και έχει αυτήν ακριβώς την έννοια.
Το αλισβερίσι / Alışveriş:  αυτολεξί στα τουρκικά σημαίνει  ψώνια , ψωνίζω και γενικά συναλλάσσομαι. Αυτή ακριβώς την έννοια έχει και είχε στα Ελληνικά. Νοηματικά είναι κοντά και στο «δούναι και λαβείν».
Και τέλος μιας και μιλήσαμε για συναλλαγή και « δούναι και λαβείν», μια άλλη συνηθισμένη λέξη/ έκφραση για το ίδιο νόημα  της δοσοληψίας, του πάρε δώσε,  που μπορεί όμως τελικά να έχει και διαπληκτισμό, μπέρδεμα γενικώς ( και ερωτικό ),  είναι το:
Νταραβέρι / Νταλαβέρι:  από τα ιταλικά ρήματα dare ( δίνω )  και avere ( έχω).   Οι Ιταλοί δεν το χρησιμοποιούν απ’ ότι ξέρω. 

Πηγή :kalavrytanews

Συνεχίζονται οι εργασίες ανάπλασης στη Δάφνης Καλαβρύτων

Συνεχίζονται οι εργασίες ανάπλασης στη Δάφνης Καλαβρύτων

Παρατείνεται η προσωρινή διακοπή της κυκλοφορίας στην κεντρική οδό της Τ.Κ. Δάφνης του Δήμου Καλαβρύτων, μέχρι και την Πέμπτη 20 Μαρτίου, με απόφαση του Δήμου Καλαβρύτων.

Η παράταση κρίθηκε αναγκαία για την συνέχιση των έργων ανάπλασης της Κεντρικής Αγοράς του οικισμού της Δάφνης Δήμου Καλαβρύτων.

Το διάστημα αυτό η κυκλοφορία των οχημάτων για το ανωτέρω χρονικό διάστημα θα διεξάγεται από την υπάρχουσα Περιμετρική οδό της Τ.Κ. Δάφνης.

Καλάβρυτα: Η μυθική Στύγα στα μεγαλύτερα Μουσεία του κόσμου

Τα Ύδατα της Στυγός είναι οι πηγές του ποταμού Κράθη στον Χελμό των Καλαβρύτων σε υψόμετρο 2.100 μέτρα. Κατά την μυθολογία, η Στύγα ήταν Ωκεανίδα που είχε το παλάτι της στα Τάρταρα και την φυλάνε μέρα νύχτα δράκοι ακοίμητοι. Οι Αρχαίοι Έλληνες θεωρούσαν ότι τα νερά της Στύγας φρουρούσαν τον Αδη και τρομοκρατούσαν θεούς και θνητούς που ορκίζονταν ψέμματα. Η διαδρομή για τα νερά αυτά ξεκινάει από το χωριό Περιστέρα και είναι ανηφορική , και κατηφορική από το Χελμό.
Πίστευαν ότι τα νερά της πηγής έβγαιναν από εκεί, από τα Τάρταρα και το παλάτι της Στύγας.
Στην Τιτανομαχία ήταν με το μέρος του Δία, όταν αυτός πολέμησε τον πατέρα του τον Κρόνο. Παιδιά της ήταν το Κράτος, η Βία, ο Ζήλος και η Νίκη. Στα ύδατα της Στύγας ορκίζονταν όλοι οι θεοί, ακόμη και ο Ήλιος: ήταν ο μεγαλύτερος όρκος που μπορούσε να κάνει ένας θεός και εκεί εξέτιαν την ποινή τους οι θεοί όταν ήταν τιμωρημένοι. Έλεγαν πως όποιο ον ζωντανό έπινε από το νερό της πέθαινε, και οποιοδήποτε μέταλλο το βουτούσαν στο νερά της έλιωνε.. Εκεί βούτηξε τον Αχιλλέα η μητέρα του Νηρηίδα Θέτιδα και έγινε άτρωτος, αλλά τον κρατούσε από την φτέρνα και έμεινε το μοναδικό τρωτό σημείο στο σώμα του.
Ο θρύλος των αθάνατων νερών της Στύγας ενέπνευσε πολλούς καλλιτέχνες σε όλο τον κόσμο. Σας παραθέτουμε φωτογραφίες δημιουργημάτων που κοσμούν τις προθήκες φημισμένων Μουσείων.
Thetis dipping Achilles in the River Styx by Banks Thomas1789 Βρετανικό Μουσείο
Thetis Dipping Achilles in the River Styx, by Joachim Godske Schow1804
"Thetis dipping her son Achilles into the River Styx" Βρετανικό Μουσείο
"Thetis dipping her son Achilles into the River Styx" by Peter Paul Reubens around 1625
"Thetis dompelt Achilles in de Styx" by Peter Paul Rubens 1630 Μουσείο Βρυξελλών