Πήγε στην Αμερική λίγο μετά το 1900 κι έκανε την πρώτη του ηχογράφηση στα 1921. Ήταν από τους πρώτους που μπήκαν στην ελληνική δισκογραφία των ΗΠΑ και, έως το 1929, ηχογράφησε 100 περίπου τραγούδια. Πέθανε το 1960. Οι αποτυπώσεις αυτές στους δίσκους της δεκαετίας του '20, μας δείχνουν με τον καλύτερο τρόπο τις φωνητικές και εκφραστικές δυνατότητες του υψίφωνου αυτού τραγουδιστή.
Τον συνοδεύουν εξέχοντες μουσικοί της εποχής (όπως οι κλαριντζήδες Νίκος Σουλεϊμάνης, Γιάννης Κυριακάτης, Αθανάσιος Βρούβας, Νίκος Ρέλλιας κ.ά.). Ο ίδιος έπαιζε λαούτο και στο κλέφτικο "Ο κόρακας" έχουμε την ευκαιρία να τον ακούσουμε να συνοδεύει ο ίδιος το τραγούδι του. Στο ένθετο φυλλάδιο της έκδοσης, εκτός από τα βιογραφικά στοιχεία για τον Στασινόπουλο, παρατίθενται οι στίχοι των τραγουδιών μαζί με τα στοιχεία των δίσκων από τους οποίους προέρχονται. Παρατίθενται επίσης έμμετρα αποσπάσματα από το βιβλίο του "Αθάνατα ελληνικά, ηρωικά τραγούδια", (Ν. Υόρκη, 1944) καθώς και ο χρονολογικός πίνακας των ηχογραφήσεών του (1921-1929).
Ακούγοντας τις ηχογραφήσεις του Στασινόπουλου, υπόδειγμα του παραδοσιακού ύφους. Μπαίνουμε σε πειρασμό να αναλογιστούμε την κατάσταση που επικρατεί στις μέρες μας στο χώρο της δημοτικής μουσικής της Πελοποννήσου (και όχι μόνο).
Τη θέση της σταθερής και ευλύγιστης φωνής έχει πάρει το συνεχές βιμπράτο, ξένο με το ύφος και το ήθος του ρεπερτορίου αυτού, ενώ ο ήχος των οργάνων αλλοιώνεται από τα "εφέ" και την ηλεκτρονική παραμόρφωση...
Τα αυλάκια αυτών των παλαιών δίσκων έχουν πολλά να μας διδάξουν για την ουσία αυτής της μουσικής: τότε που ο ήχος δεν είχε ανάγκη από "φτιασίδωμα" για να γίνει τραγούδι. Τότε που το τραγούδι δονούσε τα χείλια και τις καρδιές των μεταναστών της πρώτης γενιάς: "Να χαμηλώναν τα βουνά, να ψήλωναν και οι κάμποι Να 'βλεπα την πατρίδα μου, τη δόλια μου μανούλα..."
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου