Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου μια εικόνα είναι χαραγμένη στη μνήμη μου. Μια εικόνα που με συνόδευε σε όλες τις στιγμές της ζωής μου. Είτε ήμουν στο μπαλκόνι του σπιτιού μου, είτε στο παράθυρο του δωματίου μου ο ιερός ναός του Αγίου Χαραλάμπους. Ο Άγιος προστάτης. Αγέρωχος, μεγαλοπρεπής, πετρόκτιστος, κρυμμένος πίσω από τα αιωνόβια πεύκα της αυλής του. Βασιλική με τρούλο που σε ένα χρόνο κλείνει 200 χρόνια ζωής.
Ήταν πριν δύο αιώνες, όταν οι κάτοικοι κυνηγημένοι από την πανώλη που έπεσε στο χωριό, ανέβηκαν ψηλά στα βουνά για να γλιτώσουν από το κακό και παρακάλεσαν τον Άγιο να τους σώσει. Το 1818, όταν σχεδόν τελείωσε το μεγάλο κύμα της επιδημίας στην Πελοπόννησο, όσοι επέζησαν κατέβηκαν πάλι στα σπίτια τους και έχτισαν το πρώτο μικρό εκκλησάκι εκπληρώνοντας την υπόσχεσή τους. Λίγα χρόνια αργότερα, τον Ιούλιο του 1848 χτίζεται ένα μεγαλύτερο εκκλησάκι, του οποίου η κεντρική πόρτα ήταν η σημερινή εξωτερική πόρτα του ιερού.
Έκτοτε ο ναός ξεκινάει την πορεία του στο χρόνο και στην ιστορία. Λειτουργεί σαν ξωκλήσι και ανοίγει μόνο ανήμερα στην εορτή του.
Το 1900 γίνεται μεγάλος ενοριακός ναός και παίρνει άλλη μορφή. Χτίζεται μεγάλος μαντρότοιχος στο προαύλιο, από λαγκαδινούς μαστόρους και αργότερα το 1926 το μεγάλο καμπαναριό στην κεντρική είσοδο, δωρεά της οικογένειας του ιερέα τότε της Αγίας Τριάδος Πάικου Μπουσιούτη. Φυτεύονται πεύκα στον προαύλιο χώρο και ξεκινάει η λειτουργία του ως πολιούχος της Δάφνης.
Πρώτος εφημέριος ο Ιωάννης Σακκελαρίου (Παπαγιάννης) που διετέλεσε αυτό το ιερό καθήκον από το 1908 έως το 1960.
Στο μεγάλο πλακόστρωτο προαύλιο, περπατούν γενιές και γενιές. Γίνονται γλέντια και χοροί. Στην ονομαστική εορτή του Αγίου, τις απόκριες, της Αναλήψεως καθώς κατεβαίνουν από το μοναστήρι, σε γάμους, σε βαπτίσεις, ακόμα και όταν ετοιμάζονταν οι νέοι και οι νέες να φύγουν μετανάστες για την Αμερική και την Αυστραλία, εκεί μαζεύονταν την προηγούμενη μέρα για να αποχαιρετιστούν.
Δέκα χρόνια αργότερα, λαμβάνει χώρα ένα άλλο μεγαλοπρεπές γεγονός. Ολοκληρώνεται το τέμπλο του ναού με την τοποθέτηση των έξι εικόνων που έρχονται από μακριά. Ο πολιούχος Άγιος, η Παναγιά η Βρεφοκρατούσα, ο Υιός του Θεού, ο Ιωάννης ο Βαπτιστής, οι Άγιοι Θεόδωροι και οι Τρεις Ιεράρχες έρχονται απευθείας από την Κωνσταντινούπολη. Ο αγιογράφος από την Βασιλεύουσα, βάζει όλη του την τέχνη και οι ιερές εικόνες φτάνουν στην Δάφνη μετά από ταξίδι μηνών. Τις περιμένει πλήθος λαού. Συγκεντρώνονται όλοι στον Άγιο Νικόλα, τις υποδέχονται και με επικεφαλής τους ιερείς, κάνουν περιφορά σε όλο το χωριό, πριν τις τοποθετήσουν στην τελική τους θέση. Εκεί που ακόμα και σήμερα, μετά από σχεδόν δύο αιώνες, στέκουν με πρόσωπα οικεία που εκπέμπουν αγάπη και ζεστασιά, συγκεντρώνοντας πάνω τους τα βλέμματα των πιστών, άλλοτε χαρούμενα, άλλοτε λυπημένα, πότε γεμάτα ευγνωμοσύνη και πότε γεμάτα προσμονή και ελπίδες.
Ο ναός με τα χρόνια δέχτηκε αρκετές αλλαγές. Η φωτιά που έβαλαν οι Γερμανοί στο χωριό το 1943, δεν του προκάλεσε μεγάλες ζημιές. Αργότερα όμως κατέρρευσε ο τρούλος, οπότε άλλαξε όψη η σκεπή.
Στα χρόνια που ακολούθησαν, προστέθηκε ο πρόναος, ενώ αφαιρέθηκε μέρος από τα πεύκα του προαυλίου.
Στέκει όμως πάντα εκεί, πιστός στο καθήκον του. Να προστατεύει τους πιστούς του και το χωριό του.
Τα τελευταία χρόνια, έγινε μια πλήρης ανακαίνιση. Αμμοβολή στον εξωτερικό τοίχο, παράθυρα, σκεπή. Προστέθηκαν καινούριες αγιογραφίες, δωρεές ενοριτών. Τόσο το συμβούλιο της εκκλησίας, όσο και ο εφημέριος πατέρας Νικόλαος Σωτηρόπουλος, κάνουν μια αξιέπαινη προσπάθεια να μείνει ο ναός άθικτος στο χρόνο και η ενορία ενεργή.
Σε αυτό βέβαια συμβάλλουν και οι κάτοικοι του απάνω χωριού, που τα τελευταία χρόνια αυξάνονται και γεμίζουν τις γειτονιές και το προαύλιο του ναού με φωνές μικρών παιδιών.
Φέτος η γιορτή λαμπρή όπως πάντα. Την παραμονή εψάλει πανηγυρικός εσπερινός, παρουσία του Δημάρχου Καλαβρύτων κ. Γ. Λαζουρά, του Δημοτικού Συμβούλου κ. Γ. Σπηλιόπουλου, πολλών ιερέων από τις γύρω εκκλησίες, αλλά και πλήθος κόσμου, των απανταχού ενοριτών του Αγίου Χαραλάμπους, που έρχονται κάθε χρόνο όσο μακριά κι αν βρίσκονται, να ζητήσουν την ευλογία του προστάτη Αγίου τους.
Γεωργία Κουτσιουρή δημοσιογράφος
Πηγή: http://www.kalavrytanet.com
