Σάββατο 31 Δεκεμβρίου 2016

Ευχές για το νέο ετος 2017

Τελειώνοντας άλλη μία δύσκολη χρονιά για όλους τους Έλληνες, μοναδική μας ευχή και ελπίδα είναι το 2017 να είναι η χρόνια που θα φανούν σημάδια ανάκαμψης και ευημερίας.
Με την προσδοκία ότι ο νέος χρόνος δεν θα φέρει μόνο φόρους και περικοπές, δεν θα εξαντλήσει κι άλλο τις αντοχές μας, δεν θα οδηγήσει κι άλλους νέους στην ξενιτιά.
Με την ελπίδα ότι οι μεγαλύτεροι θα δουν τους κόπους τους να ανταμείβονται και οι νεότεροι να βρίσκουν ανταπόκριση στο σκληρό αγώνα που απο πολύ μικροί ξεκινούν.

Χρόνια πολλά, γιατί η ποσότητα μετράει!
Χρόνια καλά, γιατί η ποιότητα μετράει!
Χρόνια δημιουργικά γιατί αυτά μένουν!

Χρόνια Πολλά και Καλή Χρόνια σ’ όλους τους συντοπίτες, με υγεία και προκοπή στις οικογένειές μας !!

Τ.Τ.

Τρίτη 13 Δεκεμβρίου 2016

ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ 1943. Η κατάρα του πολέμου. Ντοκιμαντέρ "ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΓΕΝΕΘΛΙΑ"

Τα παιδιά που ήσαν στις 13 Δεκεμβρίου 1943 μικρότερα από 14 ετών δεν εκτελέστηκαν. "Καταδικάστηκαν" να βιώσουν το μαρτύριο της "επόμενης ημέρας" εφ΄όρου ζωής. Το 1996, σε ώριμη πλέον ηλικία ¨θυμούνται" τις τραγικές εκείνες μέρες. 


Η ιδέα να καταγραφούν οι μαρτυρίες τους ήταν της κ. Γιώτας Κωνσταντοπούλου. Το σενάριο, τα κείμενα, η σκηνοθεσία και η πρωτότυπη μουσική σύνθεση του Πάνου Τσαπάρα.



πηγή: Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ

Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Κλειτορίας στις εορταστικές εκδηλώσεις της Ονειρούπολης Δράμας

Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Κλειτορίας, συμμετείχε στις 11 Δεκεμβρίου 2016, στη μεγάλη  γιορτή  “Ονειρούπολη Δράμας, το χωριό του Αϊ Βασίλη”, που οργανώνει για 13η χρονιά ο Δήμος Δράμας από τις 3 Δεκεμβρίου έως τις 8 Ιανουαρίου στην ακριτική μακεδονική πόλη.
       Πρόκειται για μία μοναδική μορφωτική-ψυχαγωγική πρωτοβουλία της τοπικής αυτοδιοίκησης, στην οποία παίρνουν μέρος πολιτιστικοί σύλλογοι από όλη τη χώρα μας και από το εξωτερικό, καθώς επίσης και πολλοί γνωστοί καλλιτέχνες και μουσικά συγκροτήματα.
        Οι γιορτές αρχίζουν στις 3 Δεκεμβρίου με τον εσπερινό της εορτής της Αγίας Βαρβάρας,  πολιούχου της πόλης, στο ομώνυμο ιστορικό εκκλησάκι της, στο κέντρο της παλαιάς πόλης, δίπλα σε ένα θαυμάσιο φυσικό τοπίο, με πολύ πράσινο και άφθονα νερά που αναβλύζουν από τη γη. Τελειώνουν στις 8 Ιανουαρίου, με το πέρας των εορτών του αγίου Δωδεκαημέρου και των σχολικών διακοπών. Το καθημερινό πρόγραμμα είναι πλούσιο σε καλλιτεχνικές παρουσίες  και άλλες πολιτιστικές δράσεις.
         Στο κέντρο της Δράμας, μια μεγάλη καταπράσινη έκταση του δημοτικού κήπου της πόλης, με τα πανύψηλα δένδρα και τα άφθονα αναβλύζοντα νερά και το πολύ πράσινο μεταμορφώνεται από το Δήμο και πολλούς εθελοντές σε ένα πανέμορφο και λαμπερό χωριό του Αϊ Βασίλη.
       Τα παραμυθένια ξύλινα σπιτάκια, οι γέφυρες πάνω από τα ρυάκια και οι ανοικτοί χώροι φιλοξενούν μία πληθώρα δράσεων για μικρούς και μεγάλους: διάφορα παιχνίδια, το παγοδρόμιο, το «καρουζέλ», τα συγκρουόμενα αυτοκινητάκια, τα χριστουγεννιάτικα τρενάκια που διατρέχουν τον χώρο και πολλά άλλα.
      Το φυσικό περιβάλλον, ο ονειρεμένος στολισμός, οι χαρούμενες φωνές, η έκπληξη στα μάτια μικρών και μεγάλων, τα νόστιμα εδέσματα που παρασκευάζονται μέσα στα ξύλινα σπιτάκια, δημιουργούν όντως μια ονειρεμένη ατμόσφαιρα, που δείχνει τί μπορεί να επιτύχει η δημιουργική ανθρώπινη φαντασία και η εθελοντική συνεργασία, σ’ εποχή βαθειάς οικονομικής κρίσης και επικίνδυνης κατάθλιψης.
       
         Σε κεντρικό σημείο της Ονειρούπολης δεσπόζει η υπερυψωμένη σκηνή για όλες τις καθημερινές καλλιτεχνικές εκδηλώσεις, τις οποίες παρακολουθεί πλήθος κόσμου.
        Στην πλατεία αυτής της μαγευτικής πόλης έχει στηθεί το πλανητάριο και τα τηλεσκόπιά του, για να φέρνουν κοντά στα μάτια των επισκεπτών τα αστέρια, τους πλανήτες, τους γαλαξίες, τον ουράνιο θόλο. Επίσης ένα παραδοσιακό χωριό της Βόρειας Ευρώπης διδάσκει την ιστορία πολλών παλαιών παραδοσιακών επαγγελμάτων. Μια τεράστια τσουλήθρα, το δάσος των Ξωτικών, η λίμνη του δάσους που λάμπει από τη μεγάλη ποσότητα χρυσόσκονης πού έριξαν μέσα συμβάλλουν στη μαγεία της παραμυθένιας πόλης.
           Σε αυτή τη γιορτή της χαράς και της δημιουργικής φαντασίας συμμετείχε φέτος και  ο Πολιτιστικός Σύλλογος Κλειτορίας, μ’ ένα θαυμάσιο πρόγραμμα παραδοσιακών χορών. Τα παιδιά εντυπωσίασαν με την άψογη εμφάνισή τους και εισέπραξαν τα ενθουσιώδη χειροκροτήματα των θεατών.
       Αξίζουν θερμότατα συγχαρητήρια σ’ όλα τα παιδιά, που εκπροσώπησαν με τον καλύτερο τρόπο την Κλειτορία μας στην ακριτική Δράμα. Ομοίως στον  πρόεδρο του Συλλόγου και αγαπητό φίλο κ. Χρίστο Κοτσιά και σ’ όλους τους συντελεστές αυτής της άψογης εμφάνισης.
Τα σχόλια που δέχτηκα από τους κατοίκους που γνωρίζουν την καταγωγή μου με έκαναν να νιώθω όντως υπερήφανος, για τα νεαρά βλαστάρια μας  που κρατούν ζωντανή την παράδοση του τόπου μας.
        Ευχαριστώ εκ βάθους καρδίας τους αγαπητούς φίλους Δημάρχους Δράμας και Καλαβρύτων, κκ Χριστόδουλο Μαμσιάκο και  Γεώργιο Λαζουρά, που ευχαρίστως αποδέχτηκαν την πρότασή μου, ώστε   μετά από συνεννόηση με τον κ. Χρίστο Κοτσιά, ο πολιτιστικός Σύλλογος Κλειτορίας να ταξιδεύσει από τη Κλειτορία στα βόρεια της χώρας μας, για να φέρει ένα χορευτικό μήνυμα μωραΐτικης λεβεντιάς.
Πηγή: http://www.kalavrytanet.com/

Σάββατο 10 Δεκεμβρίου 2016

ΚΛΕΙΤΟΡΙΑ: Χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα στην πλατεία! (ΦΩΤΟ)

Η κ Ελένη Μηλιτσοπούλου του Ευσταθίου υπάλληλος Τ.Ε Κλειτορίας (Βοήθεια στο σπίτι), είχε φροντίσει από μέρες να προετοιμάσει πολλές πολύχρωμες και φανταχτερές κατασκευές, δημιουργώντας έτσι μια εορταστική ατμόσφαιρα, σε πνεύμα χριστουγεννιάτικο, για να χαρούν τα μικρά παιδιά του χωριού! Έδειξε σε όλους τους χωριανούς την αγάπη της για τη Κλειτορία και για τους συμπατριώτες και ιδιαίτερα για τους μικρούς φίλους…
Τα παιδάκια ανταποκρίθηκαν με ενθουσιασμό και αμέσως το καθένα ξεχωριστά και όλα μαζί, φρόντισαν να τοποθετήσουν από ένα μικρό στολίδι
Όλοι μικροί και μεγάλοι θα περιμένουν με αγάπη να γεννηθεί σε λίγες μέρες στην ταπεινή φάτνη ο μικρός Χριστός και κατόπιν να γεμίσει το σπίτι τους με παιχνίδια που θα τους φέρει ο Αϊ Βασίλης, ο ασπρομάλλης παππούς των παιδικών ονείρων!
Πηγή: http://www.kalavrytanet.com/






Δευτέρα 5 Δεκεμβρίου 2016

Πολιτιστικές διαδρομές μέσω εφαρμογών ψηφιακής ξενάγησης. (Download εφαρμογής)

Πολιτιστικές διαδρομές μέσω εφαρμογών ψηφιακής ξενάγησης
στη  Μαρτυρική πόλη των Καλαβρύτων. 
Το Δημοτικό Μουσείο Καλαβρυτινού Ολοκαυτώματος -ακολουθώντας τη σύγχρονη τάση εφαρμογών ψηφιακής ξενάγησης μέσω προσωπικών συσκευών των επισκεπτών, δημιούργησε μία πλατφόρμα ηλεκτρονικής ξενάγησης. Πρόκειται για εφαρμογή κινητών συσκευών που υποστηρίζει τη βιωματική ξενάγηση του επισκέπτη εντός του Μουσείου, αλλά και εκτός αυτού στα περιβάλλοντα μνημεία που το πλαισιώνουν και συνδέονται με το γεγονός του Καλαβρυτινού Ολοκαυτώματος.
Αναλυτικότερα, κάθε επισκέπτης κατεβάζοντας τη σχετική εφαρμογή, μπορεί να ξεναγηθεί ψηφιακά, σε δεκατρείς (13) επιλεγμένους «σταθμούς» στους εκθεσιακούς χώρους του Μουσείου και στη συνέχεια μπορεί να συνεχίσει την περιήγησή του και σε άλλα εννέα (9) ιστορικά σημεία εκτός Μουσείου που συνδέονται άμεσα ή έμμεσα με αυτό, όπως για παράδειγμα ο Τόπος Εκτέλεσης, το ιστορικό Νεκροταφείο κ.ά.
Η εφαρμογή είναι διαθέσιμη για όλα τα σύγχρονα λειτουργικά κινητών συσκευών και κάνει χρήση των διαθέσιμων τεχνολογιών της συσκευής, όπως για παράδειγμα την υπηρεσία γεωγραφικού προσδιορισμού, προκειμένου να παρέχει μια διαδραστική εμπειρία.
Η εφαρμογή είναι δίγλωσση-Ελληνικά, Αγγλικά- και παρέχει και τη δυνατότητα στον χρήστη να αναγνώσει την πληροφορία ή να την ακούσει ηχογραφημένη.
Το έργο «Ανάπτυξη εφαρμογής πολιτιστικής διαδρομής» (Ψηφιακή περιήγηση) στους εκθεσιακούς χώρους του Μουσείου και στα μνημεία της μαρτυρικής πόλης των Καλαβρύτων και της ευρύτερης περιοχής δημιουργήθηκε με την πολύτιμη υποστήριξη του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος (www.snf.org), και έχει ως στόχο οι επισκέπτες-προσκυνητές να γνωρίσουν βιωματικά, όπως παραπάνω τονίστηκε, τη βαρύτιμη πολιτιστική και ιστορική μας κληρονομιά.



Πηγή: http://www.dmko.gr

Σάββατο 3 Δεκεμβρίου 2016

Η κλίτσα και η χρησιμότητά της τα παλιά χρόνια

Η φημισμένη κλίτσα ή γκλίτσα η αγκλύτσα του τσοπάνου. Είναι ένα πολύ ανθεκτικό ραβδί φτιαγμένο συνήθως από σκληρό ξύλο (πουρνάρι , άγρια ελιά ) και στο επάνω μέρος είναι η αγκλύτσα , δηλαδή το άγκυστρο για να πιάνουν τα πρόβατα από το πόδι τους . 

Συνήθως είναι απλή , αλλά οι τσελιγάδες τις είχανε σκαλισμένες με δίαφορες παραστάστεις (φίδια , γοργόνες ακόμα και αγίους) , βέβαια αυτές δεν τις χρησιμοποιούσαν στα πρόβατά τους , αλλά ήσαν οι γιορτινές τους , τις οποίες είχαν μαζί τους όταν πήγαινας σε γιορτές , πανηγύρια , εκκλησιά και στη αγορά του χωριού και τα καφενεία . 

Θέλω να διευκρινίσω εδώ , ότι η κλίτσα ήταν το ραβδί των τσοπάνηδων που φυλάγανε πρόβατα 

Ενώ το ραβδί των τσοπάνιδων που φυλάγανε γίδια , ήταν και είναι η μαγκούρα ! .(Φωτο επάνω) 

Γιατί αυτή η διαφορά ;  Διότι τα πρόβατα ο τσοπάνος μπορεί να τα πιάσει μόνον από το πόδι και πουθενά αλλού , ενώ τα γίδια μπορεί να τα πιάσει μόνον από τον λαιμό με την μαγκούρα του ! 

Χρησίμευε ακόμη να υποβαστάζει το σώμα στα κακοτράχαλα μονοπάτια μας, να διευκολύνει το περπάτημα στα χαλάσματα, στους γκρεμούς, στα απρόσιτα σημεία (απάτητα) των απότομων πανύψηλων βουνών μας, 

 Αλλά στήριζε κιόλας τους χωρικούς σε πολλές γεωργοκτηνοτροφικές δουλειές, με ανάλογη διαμόρφωσή της.

Ήταν σημάδι ισχύος, εξουσίας, πέρα από την πρακτική της χρησιμότητα. Τέτοιας μορφής είναι η ποιμαντορική ράβδος των επισκόπων και το σκήπτρο του βασιλιά, δηλωτικά κύρους και πυγμής σε ορισμένο κύκλο.

Αποτελούνταν από το μακρό λαμπαδωτό ραβδί (τζιουμανίκι) που ήταν χοντρή, ίσια και γερή ξύλινη βέργα και την κυρίως κλίτσα, που έμπαινε στην τροχισμένη ή πελεκημένη λιανή κορφή του, όπου κάρφωναν, για μεγαλύτερη σιγουριά κι ασφάλεια με ένα καρφάκι. 

Για καλύτερο τζιουμανίκι χρησιμοποιούνταν ξύλο από αγριελιά ή κρανιά, ή καμιά φορά και από πουρνάρι που ήταν ίσια σαν σπαθιά, ενώ τα προτιμούσαν με ρόζο στη βάση, ή αν δεν είχαν ρόζο του έβαζαν δαχτυλίδι από κέρατο για να το προφυλάξουν να μην φαγωθεί. Για το λόγο αυτό άφηναν το τζιουμανίκι κάποιες μέρες ορθό «για να πιει το ζουμί του», να στραγγίσει.


 Μετά το «καψάλιζαν» (σ. «Γ»: καίω επιφανειακά) στη φωτιά και στη συνέχεια το επεξεργάζονταν, διώχνοντας τη φλούδα με το σουγιά, ξυραφάκι και γιαλόχαρτο.

Πολλοί που είχαν επιδεξιότητα έφτιαχναν κεντίδια (σ. «Γ»: στολίδια, σχέδια) με υπομονή, σκαλίζοντας με πρόχειρα αιχμηρά αντικείμενα λουλούδια και φεγγάρια ή άλλες εικόνες όπως κεφάλι ενός φιδιού ή αετού. 

Οι παραστάσεις συνήθως ήταν ξύλινες και σπάνια μεταλλικές απ’ τα παζάρια. 

Οι τελευταίες ήταν πιο πολύ ανθεκτικές, αλλά άχαρες, άβολες. 



Το κέρατο που ως δαχτυλίδι τοποθετούνταν στο κάτω μέρος του ξύλου για ανθεκτικότητα, βρίσκονταν ακόμη και σε άλλα δυο σημεία για να δίνουν ομορφιά ή να καλύπτουν κάποιο σχίσμα.

Ακόμα πιο πολύ όμορφες ήταν οι κλίτσες, κατασκευασμένες από μερικούς επιτήδειους πελεκητές, με ύλη τα κέρατα κριαριού ή τράγου, αφού τα έβαζαν πρώτα για να μαλακώσουν κι ύστερα τα επεξεργάζονταν.

Παλιότερα μαζί με την κάπα και τον τρουβά (σ.«Γ»: υφαντός σάκος από χοντρό μάλλινο ύφασμα),
ήταν οι πιο πιστοί «σύντροφοι» του τσοπάνου.
Ιδιαίτερα όταν τα πράματα (σ. «Γ»: τα ζώα) δεν κοιμούνταν σε συστηματικά μαντριά. Αυτό ίσχυε περισσότερο για τα στέρφα (σ. «Γ»: στείρα, που δεν έχουν γάλα) που γρέκιαζαν ((σ. «Γ»: κοιμούνταν) σε ξωμάντρια με κλάρες. 
Αυτά ήταν άγρια και απλησίαστα.

Με την κλίτσα μπορούσε κανείς να βοηθηθεί και να τα πιάσει. Μ’ αυτή έπιανε την προβατίνα που πήδηξε (τυχόν ανάρμεγη) από τη στρούγκα, ή όποιο πρόβατο αρρώστησε ξαφνικά. 

Τη χρησιμοποιούσε επίσης και για άλλες δουλειές της καθημερινότητας, όπως για να λύνει διαφορές του με το συνορίτη του. 

Ήταν ακόμα μέτρο για υπολογισμό του χρόνου (δυο κλίτσες θέλει να δύσει ο ήλιος), για το βάθος του νερού στο θολό και «κατεβασμένο» λαγκάδι, για ανίχνευση μέσα στη θεοσκότεινη νυχτιά. 

Τιμωρούσε το ατίθασο κι απείθαρχο ζώο, ζύγιαζε στα καπούλια (σ. «Γ»: οπίσθια μεγάλων ζώων) του νωθρού μουλαριού να επιταχύνει το διασκελισμό του.

Αυτήν είχε αποκούμπι όταν κάθονταν να ξανασάνει και την έβανε αντιστύλι του, σαν ήθελε να σηκωθεί και να πεταχτεί όρθιος. 

Στην κλίτσα, αντί κρεμάστρας, κρέμαγε το σακάκι του, όταν κουβέντιαζε με άλλον ή όσο να στρίψει το «λαθραίο» του. 
Μ’ αυτή έλιωνε το κεφάλι της οχιάς που παντύχαινε στο διάβα του, αυτή σιγούρευε το σκαρφάλωμά του στα απόκρημνα βουνά και χρησίμευε για την ισορροπία του στους γκρεμούς και τα μονοπάτια.

Με λίγα λόγια η χρησιμοποίηση από τους ορεσίβιους της κλίτσας δεν γινόταν αποκλειστικά για επιδεικτική εμφάνιση ή στολισμό μ’ αυτό το μοναδικό έργο λαϊκής τέχνης.

πηγή :http://www.fatsimare.gr